KRUKRIX - Rewolucje!

Dziś obiecany reportaż z walki kruków!
Mimo tego, że moja firma nazywa się MATRIX i do tego nazywała się tak 8 lat przed ukazaniem się filmu, dzisiejszy odcinek nazywam KRUKRIX! Pewnie z tego powodu, że kruki żyją w swoim własnym matrixie, czyli krukrixie. To niezwykłe ptaki, niewiarygodnie inteligentne. Wielokrotnie zastanawiałem się czy nie są inteligentniejsze ode mnie. Zmusiły mnie do wielu poprawek czatowni, zmiany metod i pór nęcenia, zmiany wabików, pory przychodzenia na zasiadkę, ostatecznie do wszystkich możliwych zmian. I w ostatnią niedzielę, kiedy na przestrzeni trzech miesięcy zmieniłem i poprawiłem wszystko, nie wiedziałem o co jeszcze im chodzi! Pierwszy lot patrolowy z potwierdzeniem zauważenia padliny odbył się po 30-40 minutach. Lot był krótki, bez kołowania, zwiadowca przeleciał, w charakterystyczny sposób ogłosił znalezisko i poleciał dalej. Wydają wówczas czterokrotne kra-kra-kra-kra w odpowiednich interwałach. Mijała druga godzina w ciszy. Zaczynałem wątpić. Wiem, jestem cienki, już po trzech godzinach wymiękam ... no cóż, pracuję nad tym. Nagle (już po trzech godzinach) usłyszałem krakanie nadlatującego osobnika. Kruk usiadł po drugiej stronie polany leśnej i ogłosił, że ciągle widzi ochłap. Nie wiem skąd to moje przekonanie, ale tak dosłownie zrozumiałem jego przekaz. Drugi kruk z większej odległości potwierdził przyjęcie zgłoszenia. Cisza ... mija kolejne upiorne 30 minut. Naprawdę miałem serdecznie dość, tym bardziej, że wcześniej zrobiłem ok. 20-u km. po bezdrożach, w tym część po bagnach. Zasypiałem na siedząco. W pewnym momencie, po czwartej godzinie zasiadki usłyszałem myszołowa krążącego nade mną. Był moim zbawieniem. Nie dlatego, że liczyłem na fakt, że siądzie na zanęcie. One teraz odbywają loty godowe i nieco inna forma aktywności jest im w głowie. Wiedziałem, że obecność myszaka zmotywuje kruki do podjęcia szybszych działań w zakresie ochrony znaleziska.
Pierwszy kruk usiadł po chwili na gałęzi sosny nade mną. Darł się prosto w moją stronę! Jakby wiedział, że tam siedzę i próbował mnie przegonić. Nie uległem presji, nie oddychałem, nie ruszałem się, za to modliłem się by np, nie kichnąć. Łaskawie zleciał na zanętę. Jadł skąpiec w absolutnej ciszy. Wiedział, że dzięki temu oddala przylot konkurenta, kimkolwiek miałby być. Drugi kruk usiadł po kwadransie. Początkowo nic nie zwiastowało nadchodzącego konfliktu. Coś tam sobie gderały, nie stroszyły się, wydawało się, że będzie pokojowo. Nagle jeden z kruków nastroszył się i dostał przypływu agresji podszytej strachem. Jednocześnie nastroszył się i skulił w sobie, krzycząc coś jakby, "ja tu byłem pierwszy, spadaj, to moje żarcie!"

Ten zdumiony podniósł głowę i jakby zaskoczony słuchał. Zdawał się mówić "hej, stary, nie histeryzuj! Żarcia starczy dla ciebie i dla mnie!"

Unikając konfliktu odleciał nawet nieco dalej, ustępując miejsca awanturnikowi.

Niestety drugi kruk natychmiast doleciał do niego i awantura na ostro zawisła w powietrzu. Tym razem nie miałem wątpliwości, że spór znajdzie rozstrzygnięcie siłowe.

To zdjęcie już znacie - to był pierwszy wyskok do walki!

Ptaki zawisły w powietrzu niczym śmigłowce szturmowe, dążąc do dominacji.

Lądowanie nie okazało się końcem potyczki.

W trakcie obniżania lotu, pióra pozostawały nastroszone, a wszystko odbywało się w świdrującej uszy awanturze.

Wydawało się, że sprawa została wyjaśniona, ale ...

po wylądowaniu agresja rosła i rosła.  Niestety możliwości dalszego wychylenia się z obiektywem skończyły się. Widać już winietowanie krawędzią wizjera.

W efekcie końcowym, silniejszy kruk zabrał ochłap i odleciał, pozostawiając przegranego pogrążonego w konsternacji i poczuciu głębokiej niesprawiedliwości.

Zresztą sami powiedzcie, czy ta mina wyraża coś innego? :)

Ot i historia taka, jak kruka dziobał ... kruka-ka :)