znaczy jeleń!

W październiku widziałem go po raz pierwszy. Skubał jakieś zioła między starymi sosnami. Jego obecność zaskoczyła mnie zupełnie, a okoliczności otaczającej przyrody nie pozwoliły na zbyt ciekawe zdjęcia. Jest tak jak Wojtek G. powiedział, 95% zdjęć przyrodniczych jest nudna. Zdjęcia, które Mu wówczas zrobiłem, jeleniu temu, były takie właśnie - nudne. Stał, jadł i tyle. Wracałem w te okolice regularnie. Udało mi się go jeszcze kilka razy widzieć, ale kiedyś już pisałem, widzieć, a sfotografować to dwie różne rzeczy. Bardzo różne. Tym bardziej, że dobrze wiecie w jaką pogodę najczęściej jestem w lesie ... w niefotograficzną. Kiedyś policzę jaki odsetek moich zdjęć, stanowią te zrobione w słoneczną pogodę. :))
Moje powroty do tego byka, zaowocowały rozpoznaniem Jego zwyczajów. Po kilkudziesięciu odwiedzinach, wiedziałem, o której godzinie, gdzie mniej więcej bywa. Ważnym odkryciem było znalezienie jego dziennej ostoi, ale najważniejsze okazało się rozpoznanie jego ruty i godziny, w której przekracza pewną upatrzoną przeze mnie przesiekę. Ten prześwit, o którym wcześniej już dwa razy pisałem, miał jedną niezaprzeczalną zaletę - był niezwykle fotogeniczny. To rodzaj tunelu ze światłem na końcu. Moim marzeniem było uchwycenie tego byka w tym właśnie miejscu.
Dziś marzenie się spełniło!
Oczywiście jeżeli chodzi o marną pogodę, możecie na mnie liczyć. Śnieg z deszczem i ciemny, pochmurny dzień. Aż dziwne, że otrzymałem od Was ksywkę "Leśny", a nie np. mroczny, ponury, ciemny czy po prostu ... niedoświetlony h aha ha aha

Oczywiście IMGW podało, że  słońce będzie od rana przedzierało się przez chmury. Jutro dzwonię do gŁosiowej, poproszę o namiar na tego świstaka z Kanady, bo z polską meteorologią dłużej nie wytrzymam. Słońce przedarło się i owszem ... o 12-ej.

Mój "Fernando" ciągał się z jeszcze tylko jednym chłystem. Konsekwentnie pokazywał mi się wyłącznie w tej konfiguracji towarzyskiej.

Dwa zdjęcia powyżej prezentują właśnie tego chłysta. Dziś pierwszy raz uwieczniłem je w tym prześwicie. Oczywiście gdy nadeszły, Ktoś wyłączył światło! Otaczającą mnie rzeczywistość przykryła ciemna chmura, zaczął padać śnieg.
Niestety, ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu i wbrew zwyczajom tego gatunku, przesiekę jako pierwszy, pokonał starszy byk! Nie zdążyłem Go uchwycić. Naprawdę w lesie nie towarzyszą mi złe emocje, ale tym razem o mało mnie szlag nie trafił! Cztery miesiące podchodzenia, upierdliwych powrotów, wyczekana okazja i ... dupa! Przepraszam. :)

To miejsce jest bardzo trudne, a szansa na zrobienie zdjęcia trwa 1,5 sekundy! W jednym z poprzednich postów, widzieliście jak uchwyciłem łanię w tym miejscu ... ledwo, ledwo.
Ten młodziak, na szczęście zatrzymał się zaciekawiony. Ponieważ one nie wiedziały o mnie nic i nie spłoszyłem ich, uknułem sprytny plan. Wycofałem się najciszej jak umiałem i dałem im się uspokoić.
Wróciłem po godzinie.
I całe szczęście!

Tym razem zgodnie z odwiecznym porządkiem, pierwszy wyskoczył chłyst! No!
Serce waliło mi jak młot, bo wiedziałem co stanie się za sekundę!
Byłem na to przygotowany. Szczęśliwie też zrobiło się nieco jaśniej.

Poniżej sekwencja trzech zdjęć wykonanych poklatkowo. W ograniczonej ilości światła migawka chlapała niemal co godzinę - przynajmniej takie miałem wrażenie! ISO 800, przysłona 4.0, czas 1/250!!!
To cud, że te zdjęcia wyszły jak wyszły. Kolejny cud, że one jeszcze nie zrzuciły poroża! Za tydzień dwa, ten starszy może być już gomułą!

Niby dwunastak, szału nie ma, ale tyki ma piękne, grube, mocne. Doczekałem się!
Ufff ... :)