obok rykowiska

Nie jestem zbytnio selektywny czyli w czasie poświęconym jeleniom obserwuję też inne zdarzenia i zwierzęta. To przecież naturalne i w dodatku niezwykle zaskakujące.
To jak nieoczekiwany deser, jak prezent otrzymany z zaskoczenia.
Ma to swój wymiar. Przyznaję się, że gdy zbliżam się do areny rykowiskowej, do miejsca, w którym "zawartość byków na hektar" jest szczególnie wysoka,  nie fotografuję ptaszków i pająków, to fakt.
Nie kucam do fajnie podświetlonych trawek, czasami nawet rezygnuję z sarny w jakiejś dyskusyjnej sytuacji. Ale nie zawsze.
I tak ostatnio, gdy o zmroku wabiłem byki, by wyszły na leśną polanę,  obserwowałem lisa.
Był na polowaniu.
Przed nocą, gdy gwałtownie ubywa światła, polanka jest ostatnim miejscem, w którym da się jeszcze coś sfotografować. W szarości zmroku z ledwością zauważyłem sylwetkę rudego łowcy.
Sprawiał wrażenie bezgłośnego duszka.

Resztki odbitego od nieba światła, tworzyły trawiastą teksturę, która kojarzyła mi się z falami.
Nie wiem czy słusznie, ale skojarzenia takie już właśnie są.

Wabiłem go delikatnie tak jak umiałem bez wabika. Przez dłuższą chwilę wydawało mi się, że nie robi to na nim wrażenia, wręcz, że mnie ignoruje. Sposób wabienia podejrzałem u kumpla, myśliwego. Lis polując jednak konsekwentnie zbliżał się w moją stronę.

 Nasłuchiwanie ofiary!

Nagrałem film, w którym widać niezwykłą cierpliwość łowcy. Zobaczcie proszę, jak ostrożnie i powoli szykuje się do ataku i jak wygląda sam atak.

FILM: https://youtu.be/ddjyd77kvI0

 Mimo tego, że już go nie wabiłem, on zapamiętał doskonale źródło dźwięku i wszedł mi niemal na kolana. ISO 2000 robi jednak swoje.

Gdy będąc bliżej mnie, wykonał kolejny skok na ofiarę, nagrałem następną, tym razem krótszą sekwencję.

FILM: https://youtu.be/-kFGRx5YFAM

Dzień później polanka została skoszona.
W drodze do tego miejsca spotkałem wieczorną łanię.

Mimo tego, że przybyłem późno, udało się jeszcze spotkać polującego lisa, którego jak widać zabiegi traktorowe wykonane poprzedniego dnia nie zniechęciły do odwiedzenia jadłodajni.

Krecik - smacznego ;)

Spotkałem go też w grabach, wyczekując na byka.

W pogoni za bykiem drogę przeciął mi koziołek. Rozumiem, że widzicie jego wybujałe parostki :)))

Czujność międzylistna.

Zmarzłem na kość. Osiem stopni. W końcu wzeszło długo oczekiwane słońce. Czy można było sobie wymarzyć lepszy widoczek? Nie. Że też on wiedział kiedy przechodzić skrajem zamglonej polanki.

Tak wygląda jego domek :)

Już miałem opuszczać to miejsce, już pogodziłem się z tym, że opowieść będzie bez byka, a tu masz Ci babo placek! Są i to tak jak nie lubię, no polance. No fart jak nie wiem. I do tego, co u mnie nie należy do zwykłości - w słońcu! :)))

Znam go z innych spotkań. Muszę przyznać, że głosisko to on ma!

I kiedy już naprawdę miałem odejść, jeszcze myszak się trafił :)
No ale, że tak zaskakująco odkrywczo to podsumuję, myszak to jednak nie jeleń i mimo tego, że był znacznie bliżej, zajął mniej powierzchni kadru, choć niewiele mniej! :)))