formowanie klucza i kot-ciecz!

Dlaczego ptaki pokonujące duże odległości budują charakterystyczne klucze?
Wiadomo, że wiadomo, ale młodszym Czytelnikom przybliżę nieco zagadnienie.
W każdej populacji, tworzące ją osobniki różnią się nie tylko płcią ale w oczywisty też sposób siłą czy wiekiem.
Zwykle ciężar "zbiorowych eventów" spada na barki tych najsilniejszych i tak jest również z wyczerpującym przelotem na dużych odległościach.
Żurawie pozostają wprawdzie w Europie, część leci raptem w okolice południowych landów niemieckich ale to wciąż kilkaset km. o tych, które lecą do Hiszpanii nie wspominając.
Bociany są szczególnymi rekordzistami, pokonują ponad 5 tys. km. a rekordziści odlatują nawet na 10 tys. km.!!! Ptaki o dużej powierzchni skrzydeł,  musiały coś wykombinować, bo machanie takimi "dechami" wyczerpałoby je zanim opuściłyby teren województwa :)

Najsilniejsze osobniki tworzą szpicę klucza. Konfiguracja kolejności jest zmienna, ponieważ pierwsze 3-4 osobniki mają do wykonania najcięższą pracę, a pierwszy to już typowy "taran". To od niego zaczyna się tworzenie "korytarza powietrznego", w którym lecą następne ptaki. Pierwszy musi "rozpruć" nietknięte jeszcze powietrze. Skrzydła ptaka wytwarzają tzw. wir brzegowy.
Może widzieliście filmy z samolotami lądującymi lub startującymi we mgle. Widoczne zawijasy powietrza na końcach skrzydeł, to właśnie wiry brzegowe.
Wygenerowany wir w oczywisty sposób wprowadza falowanie powietrza, więc następny ptak stara się trafiać w tę wznoszącą falę wiru i tak kolejny i kolejny. Wytworzony wir oddala się od skrzydeł na zewnątrz, dlatego każdy następny ptak ustawia się pod kątem mniej więcej 45 stopni za poprzednikiem. Nawet ewentualne machanie skrzydłami poszczególnych ptaków podlega rygorom pewnego porządku i kolejności. Z ziemi może tego nie widać, ale ptaki lecące w kluczu falują, czyli opadają i podnoszą się z rytmem wiru powietrznego.
No i najciekawsze! Badania dowiodły, że lot w kluczu, czyli z szacunkiem do aerodynamiki, pozwala zaoszczędzić ptaku nawet ponad 60% sił i wydłużyć jego lot o ponad 70%!!!
Przyznacie, dostosowanie się do reguł grupy w tym przypadku jest w pełni uzasadniona :)

 Pierwsza faza formowania klucza. Ptaki kołują nieuporządkowanym stadem szukając kominów powietrznych. Zanim wybiorą się w podróż, czekają na odpowiednią pogodę. Termin wylotu nei jest przypadkowy!

 Druga faza formowania klucza. Już mniej więcej wiadomo kto będzie "taranem", kto będzie zamykał ogony.

 Trzecia faza, klucz niemal uformowany. Teraz już tylko uporządkować odległości i kąty i w drogę!

Ciekawostką okazało się również, że ptaki lecące w kluczu zapadają w kilkusekundowe drzemki.
Gęsiom zdarza się spać połowicznie. Pracuje jedna półkula kontrolująca lot, gdy druga w tym czasie odpoczywa.
Podsumowując, jedno jest pewne, młode ptaki nie pokonałyby pierwszej trasy, gdyby nie pilotaż i wsparcie silniejszych osobników.

No i gotowe! :)

Całej sprawie przyglądał się ten uroczy rudzielec, którego pierwotnie wziąłem za lista. Podchodząc go na gliniastym polu spowodowałem tylko to, że każdy z moich butów oklejony mokrą gliną, ważył po jakieś 5-6 kg!
Doprowadzenie ich do stanu używalności zajęło mi pół godziny, więc może ktoś z Was będzie łaskaw napisać w komentarzu, że fajny materiał, i że szkoda, że tym razem nie jelenie i ... w ogóle! ;)

A co do kota ... zemsta będzie słodka!
Każdemu spotkanemu teraz kotu/otowi powiem do ucha, że jest cieczą, bo kształtem dostosowuje się do naczynia, w którym się znajduje! ;)