jednorożec!

Wychodziłem z lasu mając głowę po brzegi wypełnioną satysfakcją ze spotkania z łaniami. Każde bliskie spotkanie wywołuje głębokie emocje oraz coś na kształt wdzięczności wobec przyrody za łaskę odsłony tego, co najgłębiej skrywa za tarczą ostrożności i gatunkowych lęków. Po każdym takim spotkaniu czuję, że jest mnie mniej jako człowieka i jest to uczucie wysoce pożądane.

Na odchodne moją uwagę zwróciła okryta śniegiem obfita łacha porośnięta żarnowcem miotlastym.
W porze ciepłej niezbyt lubię przez nie przechodzić. Nie wiem czy słusznie ale nie opuszcza mnie wrażenie, że całe są pokryte kleszczami.
W ramach odnowienia naturalnego, zamiast gatunków pionierskich (np. brzoza), wyścig zbrojeń na porębie wygrała właśnie ta roślina.

Zdałem sobie sprawę, że to może być ostatni zimowy akcent w tym roku, stąd pomysł na zdjęcie, które raczej niczego nie wnosi do fotograficznego protfolio, natomiast bez wątpienia jest obrazem słabości w danej chwili.

Do samochodu pozostało mi kilkaset metrów, więc wchodziłem do strefy p.t. "nic się już raczej nie zdarzy".
Ale przyroda lubi przewrotność, lubi zaskakiwać, lubi np. położyć pod nogi truchło łosia w miejscu, w którym nigdy łosi nie było! Kto ogląda "Leśne Szepty" ... wie do czego piję ;)

I tak w sytuacji, w której prawie wyłączałem aparat, a w której już na pewno widziałem dachówki gospodarskiej stodoły, proszę ... sarna!
Przemiłe spotkanie.

 "Pióropusz" na zadku, zimowe szaty i wrodzona elegancja są bez wątpienia atutami uroku tego gatunku.

 Byłbym zapomniał ... gracja!

 Cokolwiek nie zrobią - gracja!

 Nie można im tego odmówić.

 Choć bywa też zabawnie :)

 Gdy zatrzymała się po chwili i wpatrywała w jeden punkt, wiedziałem, że to coś oznacza.

 Poniżej w lekko pół śpiącej postawie, delektował się odwilżą jej partner - JEDNOROŻEC!

No ten gagatek w każdym ruchu, w każdym geście zdawał się dbać głównie o wrażenie na sędziach! :) W adekwatnym konkursie WKKW ta nóżka dałby mu najwyższe noty.