zimowe szaty lasu

Dziś w lesie powitały mnie wściekłe wiatry ozdobione intensywnymi opadami śniegu. Wczoraj (od pięknej kobiety, do tego sąsiadki) dostałem cudowny prezent - resztki po upolowanym dziku. Skóra, trochę gnatów, nieco flaków - cudo! Idealna wykładka przed czatownię. Wszystko ważyło kilkanaście kilogramów. Do czatowni mam niestety około 3 kilomterów. Czy muszę mówić jakim wysiłkiem było zataskanie tego do celu? Na miejsce dotarłem mokry jak szczur, pot leciał mi spod czapki, katastrofa. Wiedziałem, że w takim stanie za długo nie wytrzymam w bezruchu. Pogoda była bardzo fotogeniczna, jednak z przyrodą umówić się nie da. Nic, ale to nic nie usiadło w kadrze. Drugi dzień psu w d... .
No nic, korzystając z pojawiających się słonecznych prześwitów wyruszyłem na podchód. Wiedziałem gdzie są jelenie w tak wietrzne i zimne dni. Wiedziałem też, że ich tam nie sfotografuję, bo to gęsta, ciemna drągowina. Ale tym razem się uparłem. Postanowiłem w ramach odreagowania złości za zasiadkowe niepowodzenia iść za nimi do skutku. W końcu na świeżym śniegu wiadomo, które tropy są po spłoszonych jeleniach. Przeciągnęły mnie po lesie ponad sześć kilometrów. Niestety nie były łaskawe uciekać drogami - dziwne;) Po pierwszych trzech kilometrach, wyschły spocone porannym targaniem dziczego truchła ubrania, po kolejnych trzech były ... ponownie mokre! Byłem ubrany na zasiadkę, więc podchód za spłoszonymi jeleniami był takim sobie pomysłem. Ale kto twierdzi, że jestem normalny?!? Jelenie dorwałem, ale nie mogę pochwalić się jakimś szczególnie bliskim podejściem. Wiatr kręcił jak diabeł ogonem, nie potrafiłem zgubić swojej ścieżki zapachowej. W zasadzie po tylu kilometrach to była raczej ścieżka smrodowa :))) Po trzech godzinach wróciłem do czatowni. Zanęta nietknięta! A niech to. Nie wiem co się dzieje. Na tej polanie miewałem bieliki, orliki krzykliwe, myszołowy, kanię, jastrzębia i krogulce, o krukach nie wspomnę! Większość fotografowałem, a od wczoraj nic. Niestety będę musiał tu wrócić jutro - trudno, PKB nieco spadnie, ale nie co dzień mam taką zanętę. Nie może się zmarnować. Nieco rozczarowany, wracałem do samochodu nową, dłuższą trasą. Dochodziła piętnasta. Poznałem nowy, arcy atrakcyjny kawał lasu. Jeszcze wielokrotnie będę wracał tą trasą. Po drodze porobiłem trochę dziwnych (jak na mnie) zdjęć. W jednym przypadku, szukając efektu ukochanej przeze mnie grafiki, nawet coś pogrzebałem w krzywych korekcyjnych. Może się spodoba  - zapraszam na zimowy spacer po lesie :)

                                  

 Nie ma co liczyć, że jeszcze kiedyś pozwolę sobie na modyfikowanie skończonego pięna jakim jest las - ta praca to wyjątek, więcej się nie powtórzy - mam słabość do grafiki ;)