Garniec i brzeszczot Chrystusika!

Jeżeli miałbym wybrać jeden dzień, który najpełniej oddaje charakter marca, byłby to dzień dzisiejszy.

W marcu jak w garncu! Czy ktoś nie zna tego przysłowia? Każdy je zna!
Ale czy równie powszechnie wiemy, że garniec to stosowana od średniowiecza jednostka objętości?
Jeżeli wiecie, to jest mi głupio, ale ja nie wiedziałem:)

Wprawdzie każdy region Polski miał inaczej zdefiniowaną pojemność garnca, ale wiadomo było,
że 35 garnców = 1 kibel!

Bardzo to interesujące ...

Kibel, to ja dziś miałem z pogodą! 

Ale okazuje się, że kibel to też dawna jednostka objętości.
Coś w tym jest, coś jest :)

Przed świtem, jeszcze w drodze do lasu, spotkałem sarenki nadjeziorne:

Chwilę później zaczęło świtać i choć śpioszkom trudno będzie w to uwierzyć, dzisiejszy dzień zaczął się słonecznie!

Efekt prześwietlania się ściany lasu znacznie ciekawiej wygląda w trakcie jazdy. Promienie wschodzącego słońca migoczą powabnie między ostro rysującymi się konturami drzew.

Mijałem też zadaszonego Chrystusika. To takie "rozczulające", że ludzie zamiast wyjąć Mu gwoździe z rąk i nóg, dołożyli ... daszek. I tak największy symbol cierpienia i ascezy obrasta w infrastrukturę, można by rzec małą architekturę. Bardziej kreatywnym mieszkańcom okolic podpowiadam, że można by Mu zrobić ze stali kwasoodpornej taką zamykaną budkę z przeszkleniem, a do środka wstawić oświetlenie ledowe zasilane baterią słoneczną. Tak tylko podpowiadam, bo mamy XXI wiek, a ten wygięty brzeszczot nad głową jakoś mnie nie przekonuje. ;)

 Nadciągnęły chmury. To pewnie moja wina, bo zamiast pocałować Chrystusika w stópki, dworuję sobie. Ale podkreślam, nie z Chrystusika, a z tzw. okoliczności.

W lesie spotkałem sporo saren, ale ta na tle przepięknych starych sosen, szczególnie zwróciła moją uwagę.

Chwilę później podszedłem ją dla wprawy. Zachęcam, by na sarnach leśnych trenować podchód. To chodzący lękowiec obudowany receptorami, których jednym przeznaczeniem jest wywoływanie histerii! Trzeba przyznać, że robią to szczególnie skutecznie.

Zaczęło robić się ciemnawo ...

Mimo to nie chciałem pozostawać przy polanie. Wszedłem w las.
I to była dobra decyzja!

Fajny byczek w malowniczym otoczeniu. W dodatku wciąż z orężem!
W zasadzie mogę napisać, że właśnie znalazłem zrzuty ... przyszłe ;)
Zrobiłem mu dłuższą sesję, bo stał jak zamurowany. Mam 50 jego zdjęć ... wszystkie identyczne :)))

Rozpoczął się nowy rozdział dzisiejszego dnia, nowa jego odsłona.

Początkowo śniegu nie było zbyt sporo. Wyglądało to tak, jakby ktoś się pomylił.

W tym momencie nad moją głową i to bezpośrednio nad nią, przelatywały kormorany.

Sekundę później żurawie.

Ale najbardziej ucieszyła mnie kolejna obserwacja i w konsekwencji zdjęcie.

Na wszystkich ptakach widać drobinki śniegu, jednak łabędź to łabędź. Białe na białym, na białym!
Zdjęcia ptaków robiłem w pewnej konwencji. Lekko je prześwietlałem szukając efektu jasnego tła.
Taki kaprys.


Rozpadało się na dobre. Nie narzekam, całkiem wdzięczny temat.