jeleni tercet

Tercet czyli zespół składający się z trzech wokalistów. Te byki, dziś były raczej nieme, ale bez wątpliwości jesienią zaśpiewają, oj zaśpiewają :)

Plan był prosty - nie ma światła, idę na leśną polanę i tyle.
Oczywiście nie poszedłem na byle jaką polanę, tylko taką, co do której mogłem przypuszczać, że coś się wydarzy. Mam kilkanaście miejscówek o sporym potencjale, ale dziś wybrałem akurat to miejsce.
Miałem tam niedawno niewyjaśnioną sytuację, wypadało postawić kropkę nad "i".
Dodatkowo oczywiście kierunek wiatru ... te rzeczy ;)
Usiadłem na skraju lasu, wpasowałem się w gałęzie świerka i czekam. Robię to niezwykle rzadko, więc dziś miałem sporo cierpliwości.

Po dwudziestu minutach, w odleglejszej części polany, zauważyłem kozła. Parostki w dalszym ciągu miał porośnięte scypułem, mimo tego, że już jakiś czas temu, widziałem kozły w trakcie wycierania.

Zalogował się na dłuższy popas i przez godzinę nie opuścił tej "zatoczki".
W zasadzie swoją obecnością, uprzyjemniał mi czas upływający na oczekiwaniu jeleni.
Jeżeli nic ich do tej pory nie wystraszyło, za około 30 minut powinny się pojawić. Będą schodziły z żerowiska, zajrzą nad nieodległe jeziorko i w drodze do dziennej ostoi, przejdą przez tę właśnie polankę.
A tu ... ja! :)
Wiatr miałem idealny! Zaciągało od północnego wschodu z tendencją północną, a miejsce z którego spodziewałem się nadejścia kawalerów, było lekko pod wiatr. W zasadzie jeżeli wyjdą, wiatr będą miały z boku, a ja byłem poniżej linii wiatru. To dobra opcja, by nie powiedzieć wyśmienita.

Nagle usłyszałem jakieś zamieszanie. Ze ściany lasu wyskoczyła spłoszona sarna, dodatkowo doszedł do mnie trzask złamanej gałęzi. Jeszcze wtedy nie wiedziałem czy to dziki czy oczekiwane byki.
Zwierzęta idące z tej strony, muszą do polany schodzić sporą stromizną, stąd nawet "cichobieżnym" jeleniom zdarza się na coś nadepnąć.

Z dokładnością szwajcarskiego zegarka, pierwszy ukazał się ten osobnik:

Tydzień temu fotografowałem go kilkaset metrów dalej.

Ciekaw byłem, czy scenariusz się powtórzy, czy może tym razem zobaczę również pozostałych kawalerów?

Jest drugi! Ufff :) Oba w trakcie nakładania poroża. Wyraźnie widać scypuł i przyrastającą kość.

Gdy zobaczyłem trzeciego, omal nie parsknąłem śmiechem! Pomijam fakt, że chyba zamówił sobie "trwałą" albo dokleił poroże butaprenem, ale co on wyprawiał!!!

Wyglądało to jakby zwariował :))) Wybijał się z czterech kończyn, skakał, no istny szał!
Przypomniała mi się kwestia osła ze Szreka - "latam, fruwam, pełny serwis!"

Ostatecznie jakoś się ogarnął i pozbierał ... świr!)

Kiedy już prawie weszły mi na głowę, wyskoczyła mi kość ze stawu kolanowego. Już kiedyś mnie to spotkało w czatowni. Ból nieprzyjemny, a jedyne co mogłem zrobić, to jak najszybciej zmienić wygibasowato-esoflorowatą pozycję i wyprostować nogę. Ból narastał gwałtownie.
Moje dziwne zachowanie nie uszło uwagi byków. Nic dziwnego przy tak krytycznie małej odległości.

Niczym samolot szturmowy, od szyku odłączył pierwszy ...

... potem drugi, a ...

... na końcu hmmm, może to nieco dziwne, ale ... ostatni! ;)

W trakcie odbicia, tylne racice mocno zagłębiały się w podmokłym terenie.
Na szczęście nie była to jakaś paniczna ucieczka, jest szansa, że jeszcze się tu spotkamy :)

No i taka to historia :)

p.s.
Kochani, to moje 150-e udokumentowane spotkanie z jeleniami w ciągu ostatnich dwóch lat, czyli od czasu gdy prowadzę bloga. To oznacza, że średnio w tym czasie, spotykałem jelenie co 4,8 dnia.
Tak tylko o tym piszę. To taka statystyczna ciekawostka, a może po prostu chciałem się trochę pochwalić ;)