Byk - szesnastak!

Wczoraj miałem pierwszy wolny wieczór. Uznałem, że po ostatnich wyprawach odsapnę i zostanę w domu. Telefon. Dzwoni córka dla której zrobię wszystko - oczywiste - jak każdy normalny, kochający ojciec. Tato - słyszę w słuchawce ... pojedziemy dziś w nocy na rykowisko?

Oczywiście kochanie, już się szykuję! Odpowiadam bez chwili zastanowienia.
Martynka nie odpuściła od dwudziestu lat ani jednego rykowiska. Nawet gdy była w ciąży musiałem Ją zabrać ... uparta jak ... no nie ważne po kim to ma! ;)

Nie ma tego złego itd. ponieważ udało się posłuchać naprawdę mocnego byka. Było ewidentnie słychać, że ma przy sobie chmarę łań. To była dla mnie dobra wiadomość, wiedziałem, że nie będzie "ciekał" po lesie jak opętany i jest szansa, by go rano podejść.
Zostawiliśmy go w spokoju, a ja dziś rano, cichuteńko, maluteńko poszedłem go podchodzić.
Doskonale znałem tę część Puszczy. To moje rewiry sprzed 3-4 lat.
Wiatr był w miarę łaskawy. Trawa mokra, szło się cicho.
Gdy go usłyszałem po raz pierwszy, odpowiedziałem. Wiedziałem, że jest z łaniami, więc interesu by do mnie iść, nie miał. Zagrałem młodego, jurnego byczka licząc na to, że go po prostu wkurzę.

Gdy się zbliżyłem, okazało się, że dość bezczelnie stoi na malutkiej polance. Polanka ma może 30 x 30 metrów ale to wystarczyło na piękną ekspozycję w skromnym świetle przed wschodem.

Uffff ... szesnastak! Żarty się skończyły, piękny byk.

Na to liczyłem, w ostatnim momencie wydał z siebie ten nieprawdopodobny ryk! Ojejejej, z bliska to jest przeżycie nie do opisania.

Kolejny udany poranek. :)