Biały las i ... jelenie.

Nie nadążam z materiałem. Mam kilka fajnych, jak sądzę, zaległości w publikowaniu obserwacji z lasu. Ale spoks, kolejno powrzucam co trzeba :)

Dziś najbardziej pragnę pokazać wczorajszy las.
Jestem fanatykiem zimy i z tego powodu, mój zegarek przez cały rok, niezmiennie i bezkompromisowo wskazuje czas zimowy. Jak sobie radzę z odejmowaniem godziny od wskazanej, pozostaje wielką tajemnicą, której sam nie rozumiem! ;)

W wyniku uczucia jakim darzę zimowy las, pierwszy śnieg wywołuje coś na kształt euforii.
Taki spacer gdy jest ponowa, bywa źródłem ciekawej wiedzy. Wszystkie tropy i ślady zwierzyny są najświeższe z możliwych, co pozwala stosunkowo precyzyjnie oszacować ich rzeczywistą ilość na danym terenie. Oczywiście w danym czasie.

Śnieg niestety był głośny. Nie ułatwiało mi to zadania. Po spędzeniu dzień wcześniej ponad 6-ciu godzin na zasiadce , nic nie było w stanie powstrzymać mnie przed marszem. Za nic w świecie nie usiadłbym dzień po dniu w szałasie. Nie tym razem.

No i jak można było nie iść takim lasem? Zmieniające się w trakcie iścia widoki, powodują, że człowiek ma wrażenie oglądania albumu 3D. Nie, że jest bohaterem filmu 3D! Na planie, że jest znaczy ... no bo przecież dochodzi ruch powietrza, zapachy, drętwienie palców i orzeźwiający chłód.
Wspominam nie bez kozery (co to jest ta kozera, nie mam pojęcia, ale bez niej ciężko argumentować) o 3D, ponieważ zimą, gdy nie ma liści, wzrok w lesie "leci" dalej niż zwykle, co potęguje przestrzenność obserwacji.

 Czasami, acz niezmiernie rzadko, panoramowanie udaje się ... w miarę :)

 Tą sierotę z uszkodzonym prawym możdżeniem, dwa-trzy kilometry dalej, spotkam dziś raz jeszcze.

 Sweet! To jest chwila, dla której nie tylko warto żyć, warto też się nią podzielić.

 Po chwili czujna mamuśka zmierzyła mnie wzrokiem!

 Tak to wygląda 1:1. Pięknie znaczy.

 Stałem i stałem w tej przesiece i się dostałem! Wystarczyło dwadzieścia kilka  minut i taka obserwacja. Ukazał mi się las zawierający idącą spokojnie łanię! :)

 A tu powtórne spotkanie z tym bidokiem. Podszedłem go tym razem nieco bliżej.
Śnieg chrupał jak deptany karton, ale idąc między drzewami, po obsypanym mchu i jagodzinach, jakoś się udało.

Zawsze mnie pilnują latając nisko nad głową :)

Nawet pochmurność nie odbiera "lasu" uroku.
p.s.
oczywiście powinien być celownik - lasowi, ale zawsze bawi mnie użycie dopełniacza - wrażliwych polonistów przepraszam.
Za więcej zresztą rzeczy niż zamiana celownika z dopełniaczem :)))