Wilki, jelenie i leśnicy.

W końcu wstałem jak człowiek, czyli jak zwierzę, o 4.30.
Ostatnio budziłem się zbyt późno. Różnie ... 5.30, 5,45, a nawet co wydaje się policzalne w moim życiu, po szóstej!
Dziś spionizowałem się w samą porę.
Szybka toaleta i o 5.10, już w zaawansowanej trasie, zastałem taki widok.

 Wiecie, że nie lubię słońca ani gdy spada, ani gdy się podnosi, choć jeżeli już, to wolę to podnoszące się. Żeby nie było zbyt słodko-pierdząco, ograniczyłem rolę wody w kadrze do absolutnego minimum. Pstryk i dalej do lasu, do lasu!

Zapomniałem skręcić w planowaną polną drogę międzywiejską, więc wjechałem w następną ... nieplanowaną.
I całe szczęście, że przerwy w pracy mojego mózgu rządzą mną tak samo jak podczas jego pracy.
Dzięki temu zapomnieniu, spotkałem jelenie na polance przy samym gospodarstwie i to moich serdecznych znajomych!

 Młody bysio przyglądał mi się z nie mniejszą ciekawością niż ta, z jaką ja przyglądałem się jemu.

 Sorki za ten rozmaz (całe szczęście, że nie wymaz!) ale fota na szybko, z łapy, z wnętrza prawie jadącego samochodu.
Samochód prawie jadący to niemal ten sam stan fizyczny co samochód prawie stojący ale mimo wszystko dynamika jakby nieco większa :)


W końcu w lesie!
Na dzień dobry panoramuję kruka ale po spotkaniu jeleni czuję, że to konsekwentnie będzie jeleni dzień. Można w narzeczu części starej Polonii powiedzieć taki ... jeleń's day ;)

I się nie pomyliłem!

 Długo nie miały pojęcia, że jestem.

 Ale ostatnia łania była czujna!
Już miała wejść w chabazie i nagle zwrot!
Nasze spojrzenia dopadły się gdzieś w połowie drogi między nami ale chyba bliżej mnie jednak.

 Podeszła, długo mi się przyglądała ale nie mogła zdekodować zjawiska, że się tak dyplomatycznie samookreślę.

Poszedłem za nimi, co czynię niezwykle rzadko, ale tym razem to był słuszna decyzja.
Gdzieś w szczelinie między drzewami, ujrzałem moment pieszczoty, wzajemnej pielęgnacji, czegoś fajnie unikalnego.

 Było ich tam sporo :)

 Nie mam pojęcia jak z tej odległości i przy tak gęstym lesie, mogły mnie rozkminić?!?

 Konsekwentnie szedłem za nimi i co jakiś czas wpadałem w ich spojrzenia.

 Ale to chyba nie ja byłem ich największym zmartwieniem.
Po kolejnym kilometrze dwukrotnie widziałem zagonione, liczne stado jeleni.
Rozglądałem się uważnie, bo czułem, że to polujące wilki były przyczyną ich zaniepokojenia.
Wilki są sprzymierzeńcami leśników, bo gdy po prostu są, jelenie nie mają komfortu spokojnego żerowania. I gdyby wilków było tyle ile trzeba, leśnicy nie musieliby wydawać milionów rocznie na grodzenia upraw. Pech polega jednak na tym, że znakomita część leśników to jednocześnie myśliwi.
Myśliwi bez względu na wykształcenie i wykonywany zawód, od lat żyją pogrążeni w mitach na temat tych wyjątkowych zwierząt. A to jakiś zjadł babcię i kapturka, a to niedawno któremuś schodzącemu z ambony wilk zerwał plecak z ramion! Żenada goni żenadę ale głupota w naszym kraju zawsze miała się dobrze, by nie powiedzieć wyśmienicie.

 Stare świerki zaczęły już czarować wyjątkowej urody szyszkami.

I na koniec nie wiem już które dziś spotkanie z jeleniami i mistrzowskie spojrzenie zwiadowcy! :)

Piękny dzień, mnóstwo obserwacji, wiele relaksu i dobrej energii.