czarny byk na szczęście!

Ależ miałem czutkę tego wieczoru. Z domu wyszedłem późno. Może i lepiej, bo nie "pajacowałem" z robieniem niepojętych kilometrów, a pojechałem na tzw. pewniaka.
Pewniak to miejscóweczka, na której kręciłem film z potyczką byków ze słynną już sarną w pierwszym planie, a który pokazywałem w niedawnej opowieści.
Ruch powietrza był nieokreślony, postanowiłem nie wchodzić zbyt głęboko w polankę, ukryłem się na samym wejściu. Tropy były wszędzie, miałem nadzieję, że to dobra decyzja.
Komarzyska cięły bezlitośnie, jak na złość nie miałem repelentu. Siedziałem ukryty za solidnym dębem. Nade mną toczyła się zaciekła walka wiewiórek. Postanowiłem nie dać się sprowokować i nie wstałem z miejsca. Trudno, tym razem miałem w zamyśle byki i pozostałem wierny temu założeniu.
W pewnej odległości, pojawiło się COŚ!!! Oczywiście nagle, bo w takich okolicznościach wszystko i zawsze pojawia się nagle :)
Naprawdę nie miałem pojęcia co, bo słońce już zaszło, a to COŚ było czarne jak smoła!
Gdy wsparłem wzrok optyką aparatu, okazało się, że to ... byk!

Musiał dopiero co wyjść z babrzyska. Ociekał jeszcze i lśnił mimo szczątkowej ilości światła. W takiej bagiennej osłonie był niedostępny dla szczególnie dokuczliwych owadów. Jak ja mu zazdrościłem!
Swoją drogą, to rarytasik, takiego "kocmołucha" jeszcze nie widziałem. Pomyślałem - czarny byk na szczęście!
Nie minęło długo wiele, a z mojej prawej strony wyszedł przepiękny młodzieniec!
Wziąłem odwet za zeszłorocznego "papraka" czyli sytuację, która rozegrała się dokładnie w tym miejscu, podczas której też wyszedł byk, tyle że aparat ustawił ostrość na ... trawę!

Tym razem byłem przygotowany, popatrzmy na tego niezwykłej urody młodzieńca:

 Sytuacja rozegrała się tak blisko, że musiałem redukować zoom, Byczek nie mieścił mi się w kadrze,

Pięknie wyeksponowany na tle pełzającego, wieczornego oparu nad polanką. Zdjęcia robione przy 1/40 sekundy, więc okrutnie się cieszę, że tak to wyszło. Dzięki temu udało się to zrobić przy ISO 640 i tak jak lubię, bez słońca.
To jest byczek w drugiej głowie, czyli trzylatek. Wprawdzie mógł być równie dobrze ósmakiem, nie szóstakiem, ale gdy przyjrzymy się niezwykłej symetrii poroża i pokrojowi jego ciała, nie ma wątpliwości, że to przyszłościowy młodzieniec, czyli, że "będą z niego ludzie" :)

Chwilę później miała miejsce scena, której nie zapomnę długo.
Dwadzieścia metrów ode mnie, rozpoczęła się walka byków. Mimo prób podejścia, mogłem jedynie posłuchać dźwięków starcia. Czułem po odgłosach, że jest tam starszy byk. Nic nie mogłem zrobić, wszystko rozegrało się w gęstwinie młodnika. Czekałem cierpliwie z nadzieją, że wyjdą na otwarty teren.
Zrobiło się już całkowicie ciemno, o zdjęciach nie było mowy, ale chciałem je chociaż zobaczyć.
Po kilkunastu minutach potyczki, pierwszy z nich pojawił się ... w końcu!!!
Ustawiłem ISO na 3200 i "wydłubałem go z mroków nocy". Aparat  długo szukał obiektu, zoom "szlifował" w jedną i drugą, Myślałem, że to się nigdy nie skończy.

Być może  jakiś "Jożin z Bażin" ucieszy się, że Mikunda znowu opublikował słabe technicznie zdjęcie, :) ale zobaczcie proszę, jaki masywny korpus i kark ma ten samiec. Jaka jest zasadnicza różnica w budowie między młodym byczkiem, a bykiem. Wprawdzie to tylko dziesiątak, ale masę ciała ma imponującą.

Na koniec muszę pokazać rudzielce, które mnie obserwowały podczas tej zasiadki i mam nadzieję, że się zgodzicie, że te zdjęcia zasłużyły na publikację:)

 Tu, na omszałym pniu starego dębu - bezpośrednio nad moją głową!

 Nawiązaliśmy kontakt :)

I kolejna próba rozpoznania, tym razem z nieco większej odległości :))

I taki to oto wieczorek się trafił.
Miłego oglądania Państwu życzę ;)