Byłem dziś łanią!

Nie umiem powiedzieć jak bardzo zwariowałem dziś w lesie. Przyczyna wariacji była jedna - głód lasu. Bieg ostatnich zdarzeń wykluczył mnie z możliwości wyjścia do oazy życia i normalności.
Wczoraj sprawdzałem pogodę - słabe opady deszczu. Nic to, nawet gdyby lało poszedłbym. Materializacją mojego wariactwa był jednak ilość zrobionych kilometrów. Szedłem nieprzerwanie przez 5 godzin. Ostatni kilometr przypominał bardziej "robot walking". Grawitacja ze szczególną siłą przyciągała moje buty, a w nich przecież były moje nogi. Ja w zasadzie nie szedłem, ja z najwyższym trudem przestawiałem nogi.
Inną zupełnie sferą wariactwa była nadprzeciętna kontemplacja lasu. Jestem "deszczowy", dziś przynajmniej byłem. W taki dzień, pobyt w lesie jest zupełnie ekstatyczny.
Jestem deszczem, igliwiem, powietrzem ... wszystkim po trosze jestem.
W jakiejś części byłem też łanią. Miała miejsce dziwna sytuacja. W pewnym momencie szedłem równo z łaniami w odległości 10 metrów. Dopiero gdy się zatrzymałem by zrobić im zdjęcie, zorientowały się, że nie jestem jedną z nich. Pomyślałem, że chyba nie robią sobie zdjęć, skoro moja czynność nie spodobała im się, a nawet zaskoczyła. Dopóki jednak szedłem ich tempem, były pewne, że jestem członkiem ich stada ... członkinią.

Mógłbym tam pozostać jeszcze długo ale coś ciągle gnało mnie przed siebie.

 Sarny spotykałem dziś kilkakrotnie.

Rodzi się pytanie - ile saren jest na zdjęciu?

Z jeleniami miałem dziś ogólnie problem. Niby ciągle były blisko, a przytomnego zdjęcia nie ma :)

 Stary las liściasty to jest to!

 Tekstura czy jak zwał.

 Rytm.

Dojrzały las.