Leśne szepty i nie tylko.

Oj dzieje się w moim życiu tak wiele, że ostatnio nawet las stanął w kolejce po moją uwagę.
Nie mniej jednak w niedzielę umówiliśmy się z Marcinem na nagrywanie filmiku z naszym udziałem.
Mamy pomysł, by podążając za wtórnym analfabetyzmem społeczeństwa, czyli organiczną niechęcią do czytania, robić video-bloga. Oczywiście ta uwaga nie dotyczy moich Czytelników, ale ostatnie statystyki odwiedzin Leśnych Opowieści dobitnie świadczą o tym, że progresu nie ma. Nie ma i nie będzie. Jesteśmy społeczeństwem przebodźcowanym, niemal nikogo już nie stać na to, by zasiąść z kawą i poczytać cokolwiek. Nie szanuję tego wprawdzie ale do wiadomości przyjmuję. Wieloletnia praktyka w marketingu podpowiada mi, że nie ma co walczyć z nawykami odbiorcy, trzeba je zaspokajać. :)
Podsumowując, otwieramy kanał youtuberski p.t. "Leśne szepty".

Koncepcja serii jest luźna, odwołująca się do naszych doświadczeń, bazująca na fakcie, że świetnie się nam rozmawia i mimo pokoleniowej różnicy wieku, szanujemy się i lubimy.
A'propos "lubimy", spieszę donieść, że obaj mamy żony, które kochamy i dzieci, owoce tej miłości, więc bez podtekstów proszę :)

Marcin wpadł na pomysł, żeby jakoś wykorzystać moje gadulstwo, a ja zwykle w takich razach oporu nie czynię. Zabawne jest to, jak razem wyglądamy. Filopat i Patafil :)
Ja, być może przejęty "gwiazdorstwem", wzorem Holiłódzkich aktorów nieco schudnę, ale czy Marcin przytyje ... wątpię! :))))

Nasze różne motywacje w obszarze tej pasji, różne charaktery i doświadczenia poczytuję jako szanse dla tego konceptu. Imponuje mi spokój Marcina i osobliwa acz niezwykle życzliwa tolerancja i wyrozumiałość. Mój, raczej porywczy temperament, pozostanie tu w stałym kontraście.

Mamy już kilka wcześniejszych prób, relacje z porządkowania babrzyska i inne. Realizacja pierwszego odcinka "Leśnych szeptów" dała nam sporo radochy i satysfakcji. Bawimy się i mamy nadzieję, że choć w jakiejś części, również uznacie to za dobrą zabawę. W ramach tak pojętych założeń, będziemy starać się przekazywać jak największą porcję wiedzy, doświadczeń, patencików i sztuczek :)

Nasze pierwsze "koty za płoty" - https://www.youtube.com/watch?v=yoD5KtyOp-I&t=485s

A co w lesie?
W lesie dziś tylko tyle ile zauważyłem idąc na spotkanie z Marcinem :)

 Lubię gdy coś jest inaczej. Prawie taki leśny Kłobuk :)

 Las szykuje mi kolejne źródło jelenich kości do produkcji moich talizmanów, amuletów, gadżetów. Potrzebuje jeszcze trochę czasu, ale póki co, nigdzie się nie spieszę :)

 Tu efekt końcowy mojej kolejnej pasji. Szlachetne drewna oprawiam w kości i inkrustuję miedzią. Lubię mentalnie wracać do zamierzchłych czasów, lubię nordycką symbolikę. Mikunda - to fińskie nazwisko i miejsce pochodzenia mojej "odojcowskiej" części rodziny. Aby było bardziej kolorowo, mama jest czystej krwi tatarką ... czy ja miałem szansę nie kochać leśnej włóczęgi? Nie robić amuletów? Nie pokochać natury? ... chyba nie :)))


 Poniżej kilka "grafik" p.t. " w pogoni za raniuszkiem"

 Powrót do domu. Deszczowe popołudnie na Warmii. Uwielbiam. A wracałem późno. Po nakręceniu materiału z Marcinem, zostałem jeszcze długo w lesie.

 Jak nie kochać takich widoków?

 Tuz przy nowej drodze. Jestem dumny, że to bagienko ocalało mimo, że tuż obok trwała wielka budowa. Coś się zmienia, coś się zmienia.