Listopadowe jelenie.

Nie twierdzę, że jest zima, ale twierdzę, że jest zimno. Odczuwanie zimna jest wprawdzie moją subiektywną oceną, ale w lesie kałuże i grzyby zamarzły. Jeżeli do tego dodać mglistą wilgotność, mamy komplet ochłodzeniowy.
Las był dziś bardzo cichy. Raz tylko spotkałem sikory i raniuszki.
Na pierwsze spotkanie z jeleniami nie czekałem zbyt długo. Miało miejsce po pokonaniu niemal dwóch kilometrów.

 To młody byczek, który przekraczał tę samą leśną drogę co ja, tylko w przeciwną stronę. Wprawdzie wektory naszej wędrówki się nie zgadzały ale drogę szczęśliwie przekraczaliśmy w tym samym czasie.

 Stałem lekko z boku by nie mieć za plecami jasnej plamy drogi, ale to, że mnie ostatecznie wypatrzył nie zaskoczyło mnie zupełnie.

 Nie był sam. Po chwili dołączył jego kompan. Oba w tym samym wieku.

 Koziołek i sarenka uchwycone niemal w bliźniaczej sytuacji.

 Z daleka zauważyłem dwa byki. Starsze od tych sprzed trzech godzin.

 Postanowiłem je podejść. To pierwszy z nich.

 Drugi ma ułamaną część korony prawej tyki. To oznacza, że w trakcie rykowiska nieco rozrabiał :)

 Piękny i dumny!

 Jak dzisiejszy las.

Na koniec znalazłem szmaciaka gałęzistego czyli kozią brodę. Radość!