Całkiem normalne wyjście ...

Całkiem normalne wyjście.
Całkiem normalne wyjście zdarza się co jakiś czas.
Całkiem normalne wyjście zdarza się co jakiś czas i wtedy bardzo się cieszę.
Nadzwyczajne wyjście zdarza się bardzo rzadko i wówczas obserwuję coś niezwykłego, unikalnego, coś co szczególnie zapada w pamięć.
Bywają też wyjścia nienormalne, gdy nie udaje się niczego zaobserwować i dlatego tak cieszę się z tych całkiem normalnych ... że są!

Ten dzień rozpoczął się krwistym wschodem i wszystko było krwiste tak bardzo, że gdybym nie skorygował nasycenia barw poniższego zdjęcia, nie uwierzylibyście jak bardzo było czerwono w powietrzu.

Aby zauważoną wcześniej łanię zdążyć uchwycić, musiałem cicho ale i szybko wdrapać się na pionową skarpę. Wspinające się ciało z aparatem w ręce wykonuje sporo dziwnych i nieprzewidzianych ruchów mających na celu odzyskanie traconej co i rusz równowagi.
Fizycznej rzecz jasna równowagi!
A to się noga ześlizgnie, a to trzeba omijając gałązkę postawić ją, tę nogę, w jakimś nieanatomicznym miejscu.
Osoba obserwująca moje zmagania z grawitacją, musiałaby mieć tęgi ubaw. Dlatego chodzę sam :)

Wczesnoporanny las przywitał mnie łanią. Stała w miejscu, które od dawna uważałem za "obserwacyjnie martwe", czyli we fragmencie lasu, który traktuję jak kierowca rajdowy dojazdówkę, jak czytelnik książki wstęp, jak miłośnik kina intro z reklamami, jak poczekalnik podany przed obiadem.
Ciemność.
ISO wykręcone na 3200 i niestety w tym miejscu mam jeszcze nie rozsunięty monopod, czyli robię zdjęcia z ręki.
Czas 1/30 sekundy ... świetnie.

Okazało się, że to łania prowadząca młode, która nie uznała za stosowne podstawienie się pod jakiegoś przystojnego byka. Macierzyństwo wzięło górę. Taka łania-Polka. :)

Stary las liściasty intensywnie parował i spotkany byczek jawił się w lekko rozmytej odsłonie.
Coś mu się tam nagmatwało na tykach, miejmy nadzieję, że za rok jakoś to skoryguje.

 Zdjęcie środowiskowe. Taki las!
Tropienie zwierzyny w lesie liściastym możliwe jest głównie gdy podszyt jest wilgotny. Tego dnia taki był właśnie.


No, zróbcie kiedyś zdjęcie spadającemu liściu, proszę, spróbujcie :)

Mi się nie udało!
Ten widowiskowo zawisł na pajęczej nitce.
Jedyne co musiałem, to wyczekać, aż nić przestanie odbijać światło. :)


Że też ten cholernik nie zdecydował się iść nieco wyżej. Zawsze wybierają najniższą niższość każdego przejścia, a przecież nie mogę być wszędzie!
Prawdopodobnie z tego powodu, czasami powstają takie zdjęcia i takie miewam obserwacje :)

Na innej leśnej polanie mgła postanowiła nie odpuścić!

Zdjęcie jak przez kalkę.
Pokazuję je, ponieważ niecały kilometr od tego miejsca, docieram do "mojej małej Kanady" i robię absolutnie inne zdjęcie. Kontrastowe, nasycone na żyletę! Choć wilgoć w powietrzu widać.
To magiczne miejsce i stety czy niestety, jeszcze nigdy nikomu go nie pokazałem.

A w tym lesie, gdybym wybrał się na grzyby, to chyba z ciągnikiem!

 Nie miałem plecaka ani torby. Zdjąłem bluzę i zebrałem w nią tyle kań ile mogłem.
Pozostawiłem jednak spokojnie z setkę! O innych grzybach nie wspomnę. Te lasy są po prostu nieuczęszczane. W końcu wymięknę i pojadę tam z koszem :)

Te są po prostu ładne w swojej subtelności i rzadko w przyrodzie spotykanym kolorze.