dziwny las

Kruki korzystając ze słonecznego dnia, niestety wypatrzyły mnie w czatowni. Agresywne promienie porannego słońca prześwietliły ściany szałasu. "Czarnidła" wiedziały gdzie patrzeć, a ja wiedziałem, że one wiedzą, tak jak widziałem, że widzą ... niestety mnie. Kilkugodzinna nasiadówka okazała się po nic. Klasycznie i tradycyjnie zmarzłem do szpiku kości. Wyruszyłem w ramach rozgrzewki poszukać jakiejś ostoi.
Udałem się w stronę lasu, którego do tej pory nie odwiedziłem. Z jesieni pamiętałem, że z tego lasu wychodziły jeleniowate. W jego stronę prowadziło też zwykle wiele dziczych tropów. Postanowiłem ten las zobaczyć z bliska. Zastałem typowy mroczny las. Dobrze, że nie wlazłem tam w pochmurny dzień, bo nieuchronnie czekałaby mnie kozetka u psychoterapeuty :) To musi być las, który leśnictwo wyłączyło z uprawy. Nie są w tej części prowadzone zabiegi pielęgnacyjne, zręby, nic. Dzięki temu staje się on obszarem o niezwykłej wartości ekologicznej. Drzewa umierają tu, przewracają i wzbogacją glebę. Rośnie co chce i co ma siłę przetrwać. Tylko w takim lesie można odczuć coś ... co jest prymitywną emocją na granicy lęku pomieszanego z ekscytacją i zaciekawieniem.
Mimo mroźnej pogody dawało się wyczuć zapach zwierząt i rozkładających się obumarłych roślin. Miękki podszyt przykryty grubą warstwą butwiejących liści, cały był podziurawiony racicami jeleni i dzików. Zakochałem się w tym miejscu. Będę tu wracał i wracał. Mało jest naturalnych obszarów leśnych z taką duszą. Na granicy ponurego lasu i młodnika znalazłem truchło jelenia. Ponieważ było pozbawione poroża wraz z górną częścią czaszki, są tylko dwie możliwości. Albo został skłusowany przez myśliwego, który nie zgłosił odstrzału, bo byk nie był selekcyjny, albo to postrzałek, który padł po odejściu i nie został znaleziony. Przypadkowy "ktoś", kto go znalazł, zabrał trofeum. Osobiście uważam pierwszą wersję za bardziej prawdopodobną. Ponieważ obok truchła leży żuchwa tego jelenia, nie mam wątpliwości, że to był stary, dorodny byk. Oczywiście ocenie podlega stan uzębienia, głównie stopień jego zużycia/starcia. Nie rozumiem komu potrzebne jest poroże, którym nie można się nawet pochwalić. Dochodziła czternasta, do samochodu pozostawało około 5-iu kilometrów, ale mając na uwadze niewiarygodną pogodę, nijak nie mogłem wyjść z lasu. Postanowiłem wykorzystać dzień do końca i zabrałem się za budowanie kolejnej czatowni. Miejsce, które wybrałem, jest według mnie wprost idealne. Jeżeli w następny weekend będzie fajna pogoda, sami ocenicie. Musiałem się spieszyć z budową, bo dzień chylił się ku upadkowi, a do samochodu wciąż tak samo daleko. Po ukończeniu pracy, mokry jak szczur, ruszyłem w drogę powrotną. Udany, piękny dzień. Wracałem niezwykle usatysfakcjonowany z nowej czatowni. Dziś dla odmiany pokazuję zdjęcia nieco "odzwierzęcone":)


żeby nie było, że mi się wszystko z seksem kojarzy, ale to drzewo jest ... wielopiersiaste;)

halooo ... jest tu kto???

chwila oddechu dla oka :)

dziwne zdjęcie jak na styczeń ... jesień od tamtego roku nie ma końca.

no niestety ...

mroźna sójka

sójka skoczek!

no i na zakończenie dowód, że las też ma do zaproponowania efekt klonowania rodem z fotoszopa :)