wichursko, dziwna sosna i sarno-lin!

Długo oczekiwana sobota ... 10m,/s ... gwiździ, a przecież tak marzyłem o fajnej pogodzie. Trudno, jest jak jest. Mnie pogoda nie zatrzymuje w domu, o nie! Bez względu na wszystko wyruszyłem w teren. Przy takim wietrze trudno liczyć na satysfakcjonujące obserwacje, tym bardziej na takie zdjęcia. Ciemnica. Niski pułap szybko pędzących chmur, przelotne opady deszczu ze śniegiem i niekończący się skowyt rozbujanych sosen. Lekko upiorna aura, a ja w środku Puszczy ... taka pasja. Las podoba mi się w każdej odsłonie, ale dzisiejsza do najprzyjemniejszych nie należała. W pierwszej części dnia postanowiłem przyjrzeć się nowym okolicom. Rozpoznanie robiłem na podmokłych polanach w okolicach Olsztynka. Niestety na Google Earth nie zauważyłem, że polany są poprzecinane solidnymi rowami melioracyjnymi. Wiatr na otwartej przestrzeni wyciskał łzy z oczu, a dodatkowo musiałem iść stroną nawietrzną. Rowy nie dawaly się przeskoczyć. Nic nie widziałem, a szedłem klasycznie - pod wiatr. Zaczęło ostro padać. Zostałem zmuszony do zmiany planów. Postanwiłem zatem ukryć się w gąszczu lasu. Tym bardziej, że zwierzyna w taki zimny, wietrzny dzień raczej nie wychodzi na polany. Zimny wiatr szybko chłodzi organizm, a sarny skrzętnie unikają takiego wychłodzenia. Postanowiłem ich poszukać w lesie i pierwsze znalazłem w iglastym młodniku na zawietrznej stronie uprawy.
Zachowały się jak liny, które nurkując obserwowałem wielokrotnie. Lin gdy schowa głowę w zielu, jest przekonany, że całkowicie zniknął, że go nie widać. Sarny wyszły chyba z tego samego założenia. Odbiegły i po kilku krokach w głąb młodnika, zatrzymały się uznając, że są schowane. Na ten widok moje myśli przywołały wspomnienie linów z jeziora Leleszki. Uśmiechnąłem się sam do siebie. Cichutko odszedłem pozostawiając je w przekonaniu o skuteczności obranej taktyki.

Poszedłem dalej. Mijając kolejną polankę, zauważyłem myszołowa. Jak się przekonacie oglądając  zdjęcie, chyba nie potrafiłem oprzeć się urokowi brzozy ... a niech to! ;) W zasadzie wypadałoby skomentować to zdjęcie tak: fotografowałem brzozę gdy niespodziewanie w kadr wleciał mi myszołów! :)))

Zmieniając stanowisko przejeżdżałem w pobliżu leśniczówki Jagiełek. Po raz kolejny, ale tym razem przy bardzo symbolicznej pogodzie, trafiłem na cmentarz w środku lasu. Nota w internecie o tym miejscu brzmi tak:
"Duży cmentarz" usytuowany w lesie, w pobliżu leśniczówki Jagiełek. Pochowanych jest tu 137 żołnieży armii niemieckiej oraz 307 żołnieży armii rosyjskiej, którzy polegli w bitwie w dniach 28 i 29 sierpnia 1914 roku. Jest to miejsce o bardzo dużym znaczeniu historycznym"

Dzisiejszą włóczęgę kończyłem w zupełnie innym miejscu, głęboko w lesie. Mając na uwadze dzisiejszą pogodę, ogromnym zaskoczeniem było udane podejście dwóch sarenek pasących się w "śródleśnym mikroprześwicie". W takie oczęta mogę patrzeć godzinami :)

Na mijanej polanie pozrębowej znalazłem dziwną sosnę. Jestem przekonany, że ten skręt jest zgodny ze skrętem spirali Fibonacciego. Ciekawe jakie przeznaczenie będzie miała po ścięciu ... poręcz ogromnych schodów albo więźba dachowa celtyckich stworków ... .

Na koniec samiczka gila w gąszczu chabaziowym, czyli tak jak lubię najbardziej.