atak lisa!

Niedziela ... bodaj najtrudniejszy dzień w lesie. Rozumiem, że ludziska chodzą do lasu na spacery. Świetnie, pochwalam, zachęcam. Wczoraj jednak nie mogłem pojąć o co chodzi. Rezerwat Kośno był najeżdżany samochodami terenowymi jak Marszałkowska w godzinach szczytu! Rozumiem, że myśliwi jakoś załatwiają sobie zgodę na odstrzały zwierząt na terenie ścisłych rezerwatów. Sądząc po tym, że na terenie rezerwatów stoi wiele ambon myśliwskich, zakładam, że to legalny proceder ... niestety. Jak wiecie nie mam nic przeciwko etycznemu łowiectwu, ale wolałbym, żeby tereny rezerwatów, były rzeczywiście obszarami chronionymi, wolnymi zarówno od polowań jak również gospodarki uprawowej. To znacznie poprawiłoby morale normalnych ludzi, obserwatorów i komentatorów przyrody. Dzieci otrzymałyby jakiś kodeks, zasady, system wartości wolny od układów i "świętych krów". Osobiście uważam, że to bardzo ważne, móc szczerze wskazać dzieciom prawdziwie czyste zasady. Niestety takich platform wychowawczych ubywa. Jedyny przekaz jaki potrafimy dać dzieciom wiąże się z demonstracją wartości materialnych, bezwzględności wpływów jakie daje kasa łamiąca wszelkie zakazy. Dlaczego uparłem się na tę platformę edukacyjną? Ponieważ dzieci w sposób naturalny fascynują się przyrodą, podziwiają ją i chętnie obserwują. Są na nią wrażliwe. Wychowywanie Ich z wykorzystaniem tej naturalnej preferencji wydaje się najbardziej oczywiste. To długi i trudny temat. Lepiej przecież wyrażając miłość, kupić dziecku kolejną drogą zabawkę, niż poświęcić więcej czasu i pójść np. na spacer ... do lasu ;)   No, ale wróćmy do Puszczy. Zwierzyna tego dnia była totalnie przepłoszona. W trzech miejscach znalazłem świeże tropy wilków. Były zatem przynajmniej dwa powody popłochu wśród zwierząt. Zmotoryzowani myśliwi i wilki. Po pięciu zupełnie bezowocnych godzinach, całkowicie zrezygnowany postanowiłem przenieść się jak najdalej od Rezerwatu! To była bardzo dobra, choć zbyt późno podjęta decyzja. W okolicy Butryn udało mi się na otwartej przestrzeni, podejść polujące lisy. Pierwszego podchodziłem jeszcze za dnia. Drugiego niestety o zmroku. Słabe technicznie, odratowywane w komputerze zdjęcia  drugiej sesji, pokazuję jednak, ponieważ chcę jak najdokładniej zaprezentować Wam anatomię ataku lisa. Zdjęcia proszę traktować jako materiał poglądowy, nie szukając w nich nieobecnych walorów technicznych.
Opis ataku zamieszczam w komentarzach pod zdjęciami.

PIERWSZA SESJA.

 Lis w pierszej fazie podchodzi do ofiary na odległość ok. 2 metrów, Zatrzymuje się i nasłuchuje, precyzyjnie lokalizując gryzonia.

 Wykonuje pierwszy skok! Ofiara prawdopodobnie odbiegła unikając pierwszego ataku.

 Po krótkim, powtónym namierzeniu uciekiniera, lis wykonuje kolejną próbę.

 Tym razem bez podchodu, skok jest naprawdę długi i imponujący.

 Nornica (jak sądzę) po raz kolejny unika śmierci. Odbiega na pozornie bezpieczną odległość.

 Trzeci, ostatni atak.

  Tym razem atak jest skuteczny. Kolacja zapewniona!

 Jeszcze poprawka, gryzonia trzeba pewnie złapać, więc lis wjeżdża pyskiem w śnieg, dogryza.

 Jest satysfkacja!

A teraz jest czas przyjrzeć się temu dziwolągowi na środku łąki. Przed chwilą niczego takiego tu nie było !?! Co za koleś, jak on mnie tak podszedł ??? :)

SESJA DRUGA.

 Chwila nasłuchu ... łapka zawisa w cierpliwym oczekiwaniu.

 Odbicie ...

 ... potężne jak się okazało!

 Imponujący skok!

 Powtórne odbicie i ...

 ... sukces w drugim podejściu! Ufff... :)

I ten osobnik, mimo większej tym razem odległości, również został zaskoczony moją nieoczekiwaną obecnością. Mój nowy kamuflaż zdał egzamin na piątkę. Oba lisy podchodziłem na otwartej przestrzeni, pozbawionej  jakiejkolwiek naturalnej zasłony, krzaczka, czegokolwiek. Mogłem polegać tylko na cierpliwości i opanowaniu.