nie las!

Dziś przed świtem i w jego okolicach łaziłem po otwartym terenie niedaleko Olsztyna. Zatem po nie-lesie, bowiem jak wiemy, w mojej systematyce istnieją tylko dwa rodzaje środowiska: las i nie-las. I gdy tak sobie chadzałem po nie-lesie, zaskakiwały mnie różne okoliczności przyrody. A to zerwało się stadko czajek, a to klucz gęsi przeleciał w oddali, a to coś tam, a to coś tam. 

Okolice po których się przemieszczałem leniwie kontemplując resztki odchodzącej (niestety) zimy, wyglądały pięknie w świetle budzącego się dnia. Nie powstrzymam się jednak i parafrazując określenie nie-las, stwierdzam, że tegoroczna zima była taką zimą - nie zimą.

Docierały do mnie różne wartości światła, które za pośrednictwem oczu zostały zamienione na impulsy elektryczne i na ich podstawie mój mózg, wykorzystując nieznany mi bliżej algorytm, wyświetlił to w takiej mniej więcej postaci. Moja świadomość otrzymała wprawdzie te obrazy z pewnym opóźnieniem, ale jeżeli tam gdzie byłem, jest tak jak na tych zdjęciach, to cieszę się, że miło spędziłem początek dnia;)

W pewnym momencie usłyszałem charakterystyczny świst łabędzich skrzydeł. Automatycznie zadarłem "OLKA" do góry i trach! Tak powstała fota, którą wypada nazwać "białe na białym"

Z daleka myślałem, że widzę wytęsknionego dzika, "darłem w bagna" jak oszalały. Całe szczęście grunt jest jeszcze nieco zmrożony, bo utknąłbym w tym torfie na dłużej :) Na miejscu okazało się, że to poczciwe sarenki. Były tak zajęte jedzeniem, że stojąc z opuszczonymi główkami, stworzyły iluzję dziczego stadka. No nic, jak już dobrnąłem, należało coś z tym zrobić.

Ponieważ miałem jeszcze chwilę czasu, musiałem wybierać, albo do lasu, albo do drących się żurawi. Wybrałem las ... oczywiście!
W miejscu, w którym wczoraj spotkałem jelenie, dziś ponownie doszło do sesji.
W ramach onej powstał awers i ...

 ... rewers uroczej łani :)