zanim ...

No właśnie, rzadko, ale szczęśliwie tak się zdarza, że zanim na dobre dotrę do lasu, zanim osiągnę jakikolwiek zamierzony cel wyprawy, zanim na dobre ustawię aparat, wydarzy się coś, co w zasadzie daje mi materiał na kolejny post. Tak było dziś. Taki scenariusz ma tę ogromną zaletę, że pozostała część dnia, czyli cały dzień, mija bez napięć i zbytnich oczekiwań. A to powoduje, że zwykle dzieje się więcej niż zwykle. Piękna niedziela, którą jednak przekażę Wam na raty, bo nie chciałbym rezygnować z obszerniejszego zaprezentowania np. tego pięknego rudelka. Rudel o tyle ciekawy, że są w nim trzy koziołki. Trzeci to zupełny młodzieniaszek z ledwo wystającymi guzkami scypułu, drugi średniak, ale najstarszy nałoży piękny oręż w tym sezonie. Zima była słaba, więc jak widać, kondycja saren jest imponująca. Najstarszy kozioł wyciera już zimową suknię, wiosna nadeszła!
Scypuł - fenomenalna, delikatna, jednocześnie silnie ukrwiona tkanka skórna, która odżywia rosnące poroże jeleniowatych, w tym tych koziołków. Po zakończeniu wzrostu scypuł obumiera, a właściciel nowego oręża, wyciera swędzącą tkankę o gałęzie, krzaki, ziemię ...o cokolwiek. Od gatunku roślin, o które samiec wyciera poroże, zależy późniejsze wybarwienie parostków. To krew, żywice, soki roślin, ziemia i kora roślin koloryzuje je.
Barwa parostków tych koziołków będzie zatem albo słomkowa, albo brązowa, albo nawet brunatna.
Można czasami zaobserwować koziołka z uszkodzonym scypułem. Krwawi wówczas obficie. Te na szczęście są całe.

Pierwszy widok, który zobaczyłem, rozbawił mnie, a wyglądało to mniej więcej tak:

Podchodząc do tego koziołka, mimo tego, że natychmiast zauważyłem kolejną parę uszu, nie miałem pojęcia, że za tą krzywizną terenu schował się cały rudel! Gdy opuściły bezpieczny dołek, ujrzałem coś takiego:

Po chwili zatrzymały się i bacznie obserwowały okolice. Nie ma obaw, mimo tego, że patrzyły w moją stronę, nie udało im się mnie zidentyfikować :)

Bezpieczeństwo ponad wszystko!

Poniżej przedstawiciele dwóch pokoleń koziołków :)

Ktoś musi czuwać, by jeść mógł ktoś ...

To będzie piękny oręż.