Rekordowy kokon i kobuz z ofiarą!

Trochę żałuję, że tak mało osób zapoznało się z materiałem poprzedniego wpisu, bo był swoistą odskocznią od leśnych wędrówek i udało mi się pokazać niezbyt typowe dla tego bloga sceny i gatunki.
Ale życie .. wiadomo, jak to powiada mój kumpel, co zrobisz jak nic nie zrobisz?

W tym w gruncie rzeczy filozoficznym pytaniu zawarte jest domniemanie pewnej rezygnacji,  pogodzenia się z faktycznym stanem rzeczy.
Nic bardziej mylnego, czuję się wyłącznie zmotywowany i jeszcze bardziej zmobilizowany.

I tak, żeby nie było, że "chlapię dziobem po próżnicy", poniżej efekt mojego uporu obserwacyjnego z niedzieli.
No dobra, przyznam się, po sukcesie sobotniego wyjścia, (moja subiektywna ocena) w niedzielę również nie chciało mi się iść do lasu.

Muszę powiedzieć, że fotografowanie na otwartej przestrzeni to czysta bajka. Przy tej ilości światła zdjęcia w zasadzie robią się same.
Żadnego kombinowania, żadnych kompromisów, po prostu ustawiasz sobie człowieku optymalne parametry i trzask! Aż miło.
Kusi takie lenistwo, oj kusi :)))

 Nie najbardziej rano Warmia była spowita w pełzającej i dusznawej wilgoci. Kolory były wprawdzie mocne ale niezbyt kontrastowe. Młodociana żółć rzepaków nie mogła dojść do głosu podobnie jak światło gaszonego chmurami słońca.
Całość tworzyła dość magiczną scenę.

Zajęty zbieraniem ziół, tym razem głównie pokrzyw, zignorowałem (niestety!) cały spektakl.
Powyżej na zdjęciu macie sokoła - kobuza, niosącego w szponach upolowanego gołębia.
Nie umiem wytłumaczyć dlaczego uznałem pokrzywy za ważniejsze. Chyba wyłącznie dlatego, że zamówiła je moja mama :)
Szkoda, bo po upolowaniu siermiężył się długawo z ofiarą. Nie bardzo miał koncept co zrobić ze zdobyczą na otwartym polu więc darł się i darł, to trwało długo, a ja wciąż uznawałem, że zdążę go jeszcze podejść ... nie zdążyłem. Mam tylko taką dokumentująca fakt fotografię. Żałuję!

A na polach i poletkach się działo.

 Krowię się kąpało ...

 Bocię w kwiatach się nurzało ...

 W tę i we w tę se chadzało ...

 Nawet z czasem poderwało ...

Dość tej częstochowskiej wyliczanki, to piękne ptaki więc zawsze z przyjemnością je uwieczniam.

 Po chwili spotkałem kaczory, które szły ... gęsiego :)))

Pierwsza faza lotu jest zawsze ciekawa :)

A w lesie, bo i tam byłem chwilę, spotkałem największy pajęczy kokon jaki w życiu widziałem!
Żeby było jasne, to ma przynajmniej 8 cm średnicy. Jak dla mnie - szok!

 To trudny okres dla ludzi uczulonych na pyłki traw - współczuję! Kiedyś byłem, wiem, że bywa ciężko.
Szczęśliwie jakoś to wyafirmowałem, wyparłem ... jak zwał.

No niech rzuci kamieniem ten, kto mając aparat w ręku choć raz w życiu nie klęknął nad "spadochronami" :) Tu do przysiadu zainspirowała mnie żółta plama kwitnącego poniżej mleczu.

W jednej z moich ulubionych "leśnych wsi"  żegnał mnie potrzeszcz.
Gatunek ściśle chroniony w Polsce. Niestety nie powiem Wam czy to samiczka czy samiec, ponieważ w przeciweństwie do trznadla (ta sama rodzina) dymorfizm płciowy u nich nie występuje.
Gniazduje na ziemi, uwielbia ciężko obrabiane pola, najchętniej zarastające chwastem kartofliska.
Las, stary i gęsty nie zawiera potrzeszczy! ;)