Wyrwałem dziś do lasu nieprzytomnie wcześnie. Prawda jest taka, że chciałem posłuchać czy byki rozpoczęły już swój koncert. W efekcie końcowym znalazłem się w lesie, w którym jedyne co przez godzinę było widać, to księżyc.
Ciężko nic nie robić ... robiłem księżyc!
A ponieważ zdjęcie zrobione o 3.50 niczym nie różni się od tego z 4.45, pokazuję jedno :)
Kontury drzew pojawiają się tylko na wschodniej stronie, na pozostałych kierunkach niepodzielnie panuje mrok.
Gdy tylko wzrok zaczął odróżniać pnie drzew od ściółki, ruszyłem po kolejną przygodę.
Było nią spotkanie z dwoma dorosłymi borsukami, które zaaferowane śniadaniowym przegrzebywaniem podszytu, nic sobie nie robiły z mojej obecności.
Nie należę do fotografów, którzy godzinami zalegają przy norach zwierząt, by je fotografować, więc do takie spontaniczne spotkanie szczególnie mnie cieszy.
Fotografującym pokazuję PrintScreen z parametrów ekspozycji:
Jak widać ISO 3200 i czas pracy migawki ... 1/13 sekundy!
Robiący zdjęcia będą wiedzieć, że ta sesja praktycznie nie miała prawa wyjść, wykonanie ostrego zdjęcia jest niemożliwe :)
Wyszło jak wyszło i tak się dziwię, że w ogóle coś widać.
Ustabilizowanie aparatu w trakcie niekończącej się 1.13 sekundy to wyzwanie.
Niestety efekt widać :)
To co widzicie to pełny kadr, a i tak by go zrobić, musiałem maksymalnie zredukować zoom.
Poniżej zrzut ekranowy dokumentujący niekadrowane zdjęcia. Przy okazji widzicie jak niewiele na nich widać :)
Biorąc pod uwagę panujące ciemności, sesja była magiczna, Praktycznie widziałem jaśniejszą plamę, a aparat momentami długo szukał ostrości.
Dopiero po kolejnych 30 minutach mogłem cieszyć się widokami.
Dla przypomnienia i nowych czytelników, wspomniane zdjęcia z bykiem:
A w drodze powrotnej, wiewiórka, której nie pokazałbym, gdyby nie ilość kleszczy.
Życie zwierząt nie jest łatwe i sielankowe, a miłość do przyrody musi iść wraz ze świadomością pozostającą na antypodach bambinizmu.
Połączenie magii z codziennością i cudne wspomnienia. Cieszę się, że znalazłam chwilę w gorączce przedwyjazdowych przygotowań. Do zobaczenia za kilkanaście dni!
OdpowiedzUsuńOdpoczywaj Mario, szczęśliwego wyjazdu :)
UsuńCoś pięknego Ty pracowity szczęściarzu ! Krzysiu ... bambinizm, bambizm to moje drugie imię :)
OdpowiedzUsuńMnie lata obserwacji lasu oduczyły patrzenia na przyrodę przez różowe okulary :)
UsuńWitaj podoba mi się księżyc i poranna rosa unoszącą się z ponad ziemi.
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia
świetny wybór. dziękuję i pozdrawiam :)
UsuńDziękuję za te piękne obrazki na dobranoc. Ale Ty już pewnie niedługo wstajesz, prawda?
OdpowiedzUsuńja to wiadomo, że wcześnie wstaję, ale czemu Ty nie śpisz o tej godzinie? :)
Usuń:))) Nie ma to jak bujne życie nocne:)
Usuń"Gdy tylko wzrok zaczął odróżniać pnie drzew od ściółki, ruszyłem po kolejną przygodę."
OdpowiedzUsuńZdarzało Ci się czekać na światło, myśląc że obiekt przed Tobą to jakiś zwierz, a gdy już upragnione światło nadejdzie, okazuje się tylko krzakiem? ;)
dobre pytanie. Mariusz od przynajmniej 5 lat noszę się z zamiarem wpisu o artefaktach i tym wszystkim co mi się wydawało, że jest, a czym ostatecznie było. O podchodzeniu słupka oddziałowego, który z daleka wydawał mi się lustrem sarny, o podchodzeniu pięknego jelenia, który ostatecznie był korzeniem na porębie i dzikach, które w ostatnim momencie zamieniły się w stare baloty :))) Mam wszystko udokumentowane ale przegrzebywanie terabajtów zdjęć lekko mnie zniechęca :)
UsuńAle lepiej się czyta o tym, że nie spodziewałeś się czegoś ciekawego, a było. To taka egoistyczna uwaga czytelnika:)
UsuńAch, rzeka z jeleniem ... to zdjęcie to moje "the best":-)
OdpowiedzUsuńWiduję ostatnio borsuki, ale niestety, nieżywe, leżące na poboczu drogi, potrącone przez pędzące pojazdy; bo one idą tak jak jeże, wchodzi i idzie, nie bacząc na niebezpieczeństwo; czy jedne i drugie przetrwają?
Kiedyś przyszedł jeż do psiej miski, też taki w kleszczach, chyba wszystkie zwierzęta mają ten problem, domowym pomoże człowiek, dzikim nikt, czekają aż odpadną; już nad nami lecą żurawie, pewnie od was:-) pozdrawiam serdecznie.
Ło, borsuk... podobno u mnie są ale nie maiłam okazji spotkać, tak samo jak lisa... Zazdroszczę spotkania i zdjęć i życzę wielu podobnie udanych i intrygujących interakcji międzygatunkowych.
OdpowiedzUsuńBorsuk u mnie też łazi ale, że jeszcze w życiu nie zrobiłam mu dobrego zdjęcia, zawsze przy spotkaniu dostaję trzęsiawki i nim się złożę on schowa się w chaszczach. Bardzo Ci zazdroszczę:))Byki u mnie ciągle jeszcze nie ryczą co nie jest dziwne kiedy nocą jest +17, komarów i much jelenich także brak:)
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia.
OdpowiedzUsuń