Szokujący świt!

Szokujący w pozytywnym znaczeniu, ponieważ tak wielu udanych obserwacji przy dobrej fotograficznie pogodzie dawno nie pamiętam. Wybrałem się jak zwykle bardzo wcześnie. Tym razem miałem jasny plan, że zasiądę na wybranej polanie śródleśnej. Z tak jasno określonym celem nie odwiedziłem po drodze wielu miejsc, które mają spory potencjał. Parłem na miejscówkę, tak jakbym czuł, że tam wydarzy się coś szczególnego.

Najwyraźniej "Św. Hubert ale fotograf" lubi takie zdecydowanie, bowiem od samego wejścia na obrane miejsce było ciekawie. Poniżej spacer przez polanę. Pomyślałem, że skoro tak spokojnie idzie, to moje przejście na drugą stronę polany nie zakłóciło spokoju okolicy.

Dosłownie 10 minut później na polanie siadła para żurawi. Paradowały przed moją kryjówką pozwalając się fotografować z tak bliska, że momentami nie mieściły się w kadrze. Zrobiłem im ponad 200 zdjęć ...

 Czy na zdjęciu powyżej widzicie "coś zastanawiającego" za żurawiem?
Poniżej "coś zastanawiającego" śmiga w stronę chaszczy ...

 

A teraz istota tego wpisu! Jakież było moje zdziwienie, gdy w lesie naprzeciw mojej kryjówki usłyszałem wrzaski prosiaków. O rany jak ja się modliłem, żeby wyszły na polanę dokładnie na mnie. Tak się stało. Niestety jak widać, spłoszone powtórnie wróciły do lasu. Wyobraźcie sobie, że spłoszyły je cienie lecącej pary żurawi - niewiarygodne. Po 30-u minutach wyszły na polanę nieco dalej ode mnie.Wiatr mi sprzyjał, więc podszedłem najbliżej jak się dało.Ta druga sesja przyniosła w pełni satysfakcjonujące mnie efekty. Zwróćcie uwagę na łaciatą lochę i jej niemal białe prosię.

Po takim spotkaniu wróciłem bardzo szczęśliwy. Nawet nie podejrzewałem, że kolejny dzień przyniesie jeszcze większą niespodziankę! Dziś, t.j. w niedzielę, sfotografowałem ... WILKA!!!
Zapraszam we wtorek na niesamowitą relację ze spotkania OKO W OKO ... dosłownie!