Las pachniał życiem!

Poranków takich jak dzisiejszy może w roku uzbierać się ... jeden!
Niezwykłe zderzenie pełni księżyca (aktywność zwierząt), mgliście snujących się oparów wilgoci i ciepła. Las poprzetykany oparami topił się w ciepłych barwach wschodu, a tuż nad polankami zawisły w powietrzu watowate snuje, których grawitacja zdaje się nie obowiązywać.
To czego nie uda mi się w żaden sposób oddać zdjęciami to wszechobecny zapach wiosny. Parująca ziemia, zawilce i wszelkie wzrastające ziele pachniały ... wszystkim!
Pachniały oregano i bazylią, torfem, wanilią, cynamonem i toffi, po  prostu życiem.

Ledwo wyszedłem na leśną polankę ...

Ale to spotkanie zostawmy sobie na odrębną opowieść. :)

Las o świecie wabił i kokietował falbanami świerków oblanymi ciepłobarwnym oparem.
W zasadzie można było zostać w pierwszym napotkanym miejscu i zapatrzeć się na godzinę :)

 Wszędzie, dosłownie wszędzie czekała ekstaza miękkich świateł, smug padającego deszczu i nieopisanych zapachów. Ptaki śpiewały jak wynajęte przez agencję koncertową.

W taki dzień musiałem napotkać jakąś "gadzinę" :)

 Przecudnej urody padalec czujnie przyglądał mi się w bezruchu.

 Skorzystałem z jego spokoju i wykonałem serię pamiątkowych zdjęć.

 Cudowne i bardzo pożyteczne stworzenie.

W taką pogodę spodziewałem się jeszcze jakiegoś węża i bardzo się nie pomyliłem.

 Fragment ciągnika lub harvestera. Jak widać nawet węże olejowe lubią wykroty.
Szkoda, że tak nisko upadła kultura pracy leśników. Pozostają po nich kanistry po paliwie do pilarek i po olejach, butelki plastikowe i wiele puszek. Wiem co mówię, bo to wszystko pojawia się w miejscach, w których tego syfu nie było, a jedyna rzecz jaka się w okolicy zmieniła, to zniknął poważny fragment lasu. Te śmieci zawsze ale to zawsze pojawiają się przy porębach. A wystarczyłoby, żeby leśniczy zrobił raz na miesiąc odprawę i pouczył. Powiedział np. "drodzy drwale, pracownicy leśni ... i tak mamy spieprzoną opinię społeczną za nadmierną eksploatację lasów, za dewastację środowiska, za bezkompromisowe zręby w okresach lęgowych i rozrodczych, za traktowanie lasów jak prywatny folwark, więc nie dokładajmy proszę pretekstów do masowego hejtu i zabierajmy z sobą pieprzony syf jaki generujemy!!!" W te czy inne słowy, ale mógłby powiedzieć. Zapewniam, że to by wystarczyło. Ale po co? Dominuje filozofia "po nas choćby potop", drewno pozyskane, reszta się nie liczy!

 Te spękania od dziecka robią na mnie wrażenie.

 Tak dziś było.

 Samiec zięby zajęty zbieractwem pozwolił mi się obserwować z bliska.

 Są piękne, nie ma co.

 Kontrasty!

 Na jasnym tle nie było widać intensywności jego upierzenia.

 Ale gdy go dopadłem za jakąś betonową kształtką z trawą w tle ... nooo, kanarek jak się patrzy! 
... czy może patrzy jak kanarek ;)

I już zupełnie w powrotnej drodze.

Jutro zapraszam na bliskie spotkanie z jelenia rodzinką. Luna ... sory ;)