Niemal w środku miasta.

Zostało mi sporo ziaren kukurydzy. Około 20 kg.
Postanowiłem małymi porcjami wysypywać ją na krawędzi skarpy na granicy mojej działki.
Z radością obserwowałem ile sprawia frajdy kosom, sójkom i srokom.
Po drobniejsze okruchy ziaren przylatywały sikory, mazurki, trznadle i wróble, a i gile nie pogardziły poczęstunkiem. Nie brakowało oczywiście kwiczołów i gołębi więc moje oczy syciły się przydomowymi obserwacjami do woli.
Pewnego poranka stwierdziłem, że wszystkie ziarna zniknęły jak wciągnięte odkurzaczem.
Pozostawione tropy jednoznacznie wskazywały na sarny.
Fajnie pomyślałem i wysypałem więcej.
Ziarna leżały 3-4 dni i ponownie zniknęły.
Mój niepokój wzbudziły ciemne plamy wywalonego do góry korzeniami trawnika.
Schodzę na dół i sprawa okazała się oczywista - dzik!
Moja radość z pominięciem rewolucji trawnikowej był ogromna.
Robiło się ciepło, więc wysypałem ziarna do końca.
Po kilku dniach efekt odkurzacza powtórzył się.
Od tej pory, codziennie rano, a wstaję około 5-tej, zaczynałem od podejścia do okna i obserwowałem pole za skarpą.
I wczoraj, jest! Zapyla jak gdyby nigdy nic środkiem pola i prosto w stronę mojej posesji.
To ja niewiele myśląc, tak jak stałem czyli powiedzmy sobie szczerze, lepiej żeby sąsiedzi jeszcze spali i nie widzieli mnie w takiej odsłonie, chwyciłem aparat i delikatnie podchodzę do skarpy.
Jednej rzeczy nie przewidziałem. Dzik już tam był :)
Ja stałem z jednej strony cisów, on z drugiej.
Szedł prosto na mnie więc tylko zdążyłem kucnąć i wycelować aparat w jego stronę.
Nie zdążyłem nawet zredukować zoomu, więc zdjęcie ... no powiedzmy sobie, nie wiele wnosi do poznania gatunku :)))
Usłyszałem tylko rumor, a ponieważ aparat zasłaniał mi widok, pomyślałem jedynie, że zaraz oberwę!
Szczęśliwie dzik zachował się zgodnie z moją nadzieją, a nie obawą. Jak nie ruszył w dół skarpy, to tylko słyszałem trzask łamanych czarnych bzów.
Gdy go ujrzałem po raz kolejny, był już daleko.
Do wschodu też było jeszcze daleko, więc migawkę ustawiłem na 1/40 sekundy i zrobiłem kilka zdjęć, które naprawdę mi się podobają w swojej niedosłowności.

To już wycin, czyli młody samiec.

 Podniesiony ogon jednoznacznie wskazuje na jego nastrój.

 A co my tu mamy jeszcze w drugim planie?
Poletko przed moim domem to istny zwierzyniec :)

Jeżeli nie widzieliście efekty portretowania z odległości 1,5 metra na moim profilu na Fb, to właśnie tak to zostało zarejestrowane :))) Prawy policzek i fragment przedniej kończyny, tyle zmieściło się w kadrze!
Oczywiście pół godziny później byłem już w lesie, ale o tem potem ;)