ale za to niedziela ...

... niedziela będzie dla nas!
W piątek wieczorem byłem w lesie krócej niż zwykle. W odwiedziny przyjechał syn, więc czasu było niewiele. Wyskoczyłem na sam zachód słońca. W pewnym sensie mogę powiedzieć, że czasu wystarczyło, bo zdjęcia z ciepłym światłem w tle są miłe dla oka. Oczywistym niedosytem wydaje się fakt, że nie miałem czasu na rasowy podchód. Wrzucam kilka reminiscencji piątkowego wieczoru, i przechodzę do dzisiejszego, niedzielnego świtu!

Szybko opędziliśmy piątek i jesteśmy tu i teraz. Niesamowity, parny i duszny początek niedzieli. Po pierwszych 2-3 kilometrach kleję się jak butapren do palców dziecka, jak Gołota do Tysona w pierwszej rundzie, a nawet jak sam nie wiem co do czego. Muchy oczywiście to wiedziały. Postanowiły potraktować mnie jak lep wiszący pod lampą w korytarzu olsztyńskiego Baru Pyza w latach siedemdziesiątych. No cóż, mogłem wybrać szachy albo playstation, wybrałem co wybrałem, nie ma co narzekać, to tylko owady. W pierwszej kolejności udało mi się podejść fajną watahę dzików.
Wiatr korzystny, więc sądziłem, że podejdę jeszcze bliżej. Wystarczyło, że na chwilę ustał ruch powietrza ... zwąchały mnie. I wbrew moim planom, sesja się zakończyła - odeszły. Zauważcie, że w stadzie są młode w różnym wieku. Takiej obserwacji możemy dokonać dzięki temu, że lochy zakładają coś jakby spółdzielnie, czyli grupują się i prowadzą młode wspólnie. Warchlaki starszych macior przychodzą na świat wcześniej niż młodszych. Stąd taka różnica wieku.

Nie opuściłbym jednak dziś lasu, gdybym nie podszedł jelenia :) Podszedłem całą chmarę, ale ponieważ jeleni ostatnio pokazałem sporo, dziś skupmy się na dwulatku, przyszłym byku i pocieszmy oko sekwencją zdjęć ilustrujących jego start do niezbyt panicznej ucieczki. Początkowo długo stał i przyglądał mi się, po czym zerwał się, odbiegł 10 metrów i ponownie mi się przyglądał :) Dalej odszedł spokojnie.

Na koniec kilka zdjęć młodej sikory. Pokazuję tego codziennego ptaszka, bo jest w niecodziennej kolorystyce prześwietlanych porannym słońcem liści. Dwa ostatnie zdjęcia to kolejno sikora uboga i czubatka. Te trzy gatunki sikor znalazłem dziś w jednym miejscu. W gałęziach drzew odbywało się istne szaleństwo tych maluszków.