Wróble umierają w locie!

Wróble ... poczciwe wróble, jak żaden inny gatunek, przypominają mi czasy wczesnej młodości i pierwszych ptasich obserwacji. W tamtych latach każdy początkujący ornitolog zaczynał od wróbli. Dlaczego? Bo były!
Były wszędzie. Miasto było ich naturalnym rewirem. Służyło im tu wszystko. Niedoskonałe budownictwo z ogromem zakamarków, wozy z końmi karmionymi owsem, wiozące wiecznie rozlewające się zlewki, łatwo dostępne śmietniki i śmieci podane luzem, bez worków znaczy.
Z czasem nadeszła moda na sterylne parki, czyli pozostały stare drzewa i krótko przycięta trawa, zniknęły szpalery bujnych krzewów, udoskonalono budownictwo, a konie zjedliśmy w postaci kabanosów. Miasto ucichło.
Życie tych ptaków przestało być proste. Dziś wróble są dla mnie źródłem osobliwego sentymentu, obserwowanie ich sprawia mi sporą radość i przenosi w obszary fajnych wspomnień.
Zdecydowanie je lubię. Może nawet najbardziej ze wszystkich gatunków ptaków. Wczoraj, gdy zbliżałem się do wskazanego przez kumpla (dziękuję Marcin) truchła jelenia zjedzonego przez wilki, spłoszyłem bielika. Z resztek po jeleniu poderwał się piękny okaz dorosłego drapieżnika. Bielik - stwierdziłem spokojnie i nawet nie próbowałem go fotografować. Chciałem na niego po prostu popatrzeć. Jednak gdy dzień wcześniej, przejeżdżając przez wieś, zauważyłem wróble, serce zaczęło mi mocniej bić. Naprawdę się ucieszyłem. Ich świergot i zamieszanie, które czynią, są niezwykle miłe dla ucha i oka. Ich liczebność spada gwałtownie. Dziś objęte zostały ścisłą ochroną gatunkową.

Niezastąpiona Wiki podaje, że Mao Zedong winiąc (niesłusznie) wróble za spadek urodzaju, kazał je wszystkie zabić. Notorycznie przepłaszane ptaki, nie mogąc usiąść, umierały z wyczerpania w locie. W krótkim czasie zabito w ten sposób całą populację wróbli w Chinach. W następnych latach na skutek niepohamowanej wróblami inwazji szarańczaków, doszło do ogromnego zniszczenia plonów, w skutek czego 30 milionów Chińczyków zmarło z głodu. Ot taka to zemsta za głupotę jednego z największych idiotów tego świata.

Popatrzmy zatem na te radosne ptaki.

Samczyk intuicyjnie usiadł na zardzewiałym metalu, więc jego rdzawe upierzenie doskonale maskuje go przed wzrokiem np. patrzącego z góry krogulca.

Bywało, że i ja miałem problem z wypatrzeniem ich wśród liści jabłoni.

 Po porannej kąpieli. Tym razem nie w piasku, jak to zwykle czynią, a w kałuży :)

Suszenie i modelowanie fryzury przed nadchodzącym dniem.

 Wróble w ogóle znane są z niezwykle starannej dbałości o higienę.
Ten młodziak też jest po kałużowej kąpieli :)

 Samiczka.

 No ten "Gucio" to dopiero odleciał :)

 Śniadanie.

 "Czego chcesz?!? Jakie zdjęcia???"

  "Portret? A w życiu!!! Odczep się nachale jeden!"

 Nie, on nie zasnął w tej cyrkowej pozie - czyścił dzióbek :)))

 Miłośniczka stali znana w stadzie pod pseudonimem "blachara" :))