sobota, 22 października 2016

Lubiłem się tu dziś zatrzymać ...

Warmia jak piękna kobieta, nawet w marnej aurze zachwyca. Może tylko mnie, ale wierzę, że jednak nie. Jeżeli z jakiegoś powodu nie mieliście dziś okazji na plener, mam nadzieję, że choć w skromnej części wypełnię tę lukę. Zapraszam.

 Wcześnie rano mocno dominuje widmo niebieskie. Nie mam zwyczaju tego korygować. Tak po prostu jest i już. :)


 Jak okiem sięgnąć ... Warmia! Pofałdowana, polno-leśno-jeziorna, deszczowa, piękna.


 Stosunkowo tłuste, ciężkie gleby okolic Patryk.


 Jest taka wieś, w której jest taki przystanek, na którym oczekiwanie na autobus jest metafizyczne. To fragment wyrwany i przeniesiony z innego kosmosu.
Cała wieś jest z kosmosu, o czym świadczy jej nazwa, która po polsku brzmiałaby mniej więcej jak "podniebny statek". Kto zna Warmię, od razu będzie wiedział o jaką wieś chodzi :)


 Beznadziejne zdjęcie. Ale ja tam byłem, słyszałem je i mój mózg dopowiada do tej foty wiele rzeczy, których nie widać. Te przebijające się przez deszcz stada gęsi zrobiły na mnie wrażenie. Był w ich desperacji jakiś heroizm, niezłomność była ... jakaś.


Typowa Warmińska droga, którą mocno i raczej bez wzajemności uwielbiam. Pokonanie jej po deszczu jest bardzo trudne. W takich razach doceniam zalety napędu na wszystkie pazury.


Warmiński bezkres.


 Warmińskie podziały.


 Jedna z najbardziej malowniczych warmińskich rzek - Kośna.


 No co mam powiedzieć ... Warmia jest rozmaita i niejedno ma imię.


 Jezioro Linowskie, lokalny cudzik.


Lubiłem się tu dziś zatrzymać ;)
Autor: o
Etykiety:

22 komentarze:

  1. Marcin Warmiński22 października 2016 15:51

    Niełatwy krajobraz i niełatwa miłość do tej naszej Warmii.

    OdpowiedzUsuń
  2. ewarub22 października 2016 17:07

    Taka najzwyczajniejsza ta nasza Warmia i taka niezwykła :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Krzysiek Leśny Mikunda22 października 2016 18:10

      Jak to mawia mój znajomy, nie znajdziesz tu nic zwyczajnego ;)

      Usuń
  3. Grażyna Ciechanowska22 października 2016 17:28

    Najbardziej podoba mi się Warmia rozmaita, uwielbiam drewniane płoty. Przez moje okolice nie wracała w tym roku ani jedna gęś, nie wiem co się stało.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Krzysiek Leśny Mikunda22 października 2016 18:14

      Warmia rozmaita została zrobiona właśnie z paszkotowej alei :) Cudowne miejsce. U nas drewniane płoty niestety na wymarciu. A te gęsi akurat mogły lecieć stosunko blisko Ciebie. To całkiem blisko Barczewa było :)

      Usuń
    2. Grażyna Ciechanowska22 października 2016 19:45

      Nawet jeśli jechałeś przez S.....ty i jeszcze bliżej to one musiałyby lecieć nad samym Barczewem a ja i tak najpierw je słyszę, wiec w tym deszczu małe szanse.

      Usuń
    3. Krzysiek Leśny Mikunda22 października 2016 19:54

      Brawo, jechałem przez S...ty :)))

      Usuń
  4. Anonimowy23 października 2016 04:56

    Przystanek...ciekawe co oni palą na co dzień:)
    Greg

    OdpowiedzUsuń
  5. agatek23 października 2016 09:27

    Przyznam Ci się, że utknęłam na tytule - mocne połączenie dwóch przeciwległych czasów. Aura jak u mnie chociaż staram się jak najmniej wyściubić nosa z domu. Serdecznie pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. agatek23 października 2016 09:29

      Aranżacja przystanku mnie zauroczyła. U nas, to albo by zdewastowali albo zabrali sądząc, że to ktoś wyrzucił albo przed zniszczeniem :/ Świetna poczekalnia :D

      Usuń
    2. Krzysiek Leśny Mikunda23 października 2016 15:36

      Agatek, zaglądasz tu co jakiś czas więc wiesz jak bardzo lubię eksperymenty językowe.:) A ten przystanek jest tak odjechany, że brak mi słów :)))

      Usuń
  6. rudzik23 października 2016 17:19

    Ja również przeziębiona :( Ale post wypełnił tę lukę choć trochę :) Wiem co to za miejsce, byłam tam nawet. Ale czy o tej porze roku jeszcze tam są jakieś gęsi? Myślałam, że już raczej odleciały...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Krzysiek Leśny Mikunda23 października 2016 20:33

      Na bagnach nie widziałem ale te jeszcze leciały. Zdrówka życzę! Ja już się wykaraskalem.

      Usuń
  7. Anonimowy24 października 2016 00:32

    A ja właśnie teraz jestem dokładnie taka jak ta brzoza, opuszczone ramiona, zapłakana, w szarościach, przygnieciona mgłą... Straciłam serdeczną przyjaciółkę... Podniosę się, mgła opadnie, wróci słońce, ale jeszcze nie teraz. Teraz jest czas na jesień... Piękna ta nasza kraina, nawet w deszczu. Dzięki za zdjęcia mojej duszy, robisz je doskonale.
    Pozdrawiam, Kasia z Olsztyna

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Krzysiek Leśny Mikunda24 października 2016 06:30

      Kasiu, przyjaźń jest najcenniejszą ludzką wartością, jest naszą opoką i wiarą, że nie jesteśmy samotną wyspą na bazkresie oceanu. Bardzo Ci współczuję. Masz rację, teraz jest czas na jesień, ale gdyby nie ona, nie byłoby wiosny, a ta jak co roku nadejdzie, zapewniam!

      Usuń
  8. Beata24 października 2016 11:03

    Cudnie, widoki, droga i ciężka gleba jak u mnie i pewnie na całej Warmii pozamiejskiej. Lubię niebieskości przedranne. I te gęsi....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Krzysiek Leśny Mikunda24 października 2016 11:53

      a fakt, u Was też całkiem ciężkie ziemie. U Niny prawie gliniaste :)

      Usuń
    2. Beata24 października 2016 12:27

      Wpis pana Geologa dot. mojej działki: 1m- glina, 2m - glina i tak do 5 m wgłąb ziemi x 5 pomiarów. I cóż, mimo to pięknie

      Usuń
  9. Hana28 października 2016 07:48

    Druga fotka i te dwie ostatnie z pejzażem.... no można się zakochać :) a ten przystanek wyjątkowy.. zaciekawiłeś mnie :)))

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)