NIE-PO-WIARY-PROSTU-GODNE!

Zupełnie niezwykłą okazała się moja dzisiejsza wyprawa. O trzeciej rano ... w nocy, byłem już na terenie rezerwatu Kośno. Piękne miejsce na Ziemi i naprawdę trudno było mi się zdecydować, którą część lasu mam penetrować. Ciągnie samo jezioro z prawdopodobnymi bielikami i rybołowami, ciągnie bagno z prawdopodobnymi łosiami i w końcu mnie najbardziej ciągnie las, w tym wypadku stary bór sosnowo-świerkowy. Oczywiście wybrałem to trzecie, bo mam ostatnio jakąś "jazdę" na dziki.

W zasadzie tak sobie ustawiłem marszrutę, że zahaczyłem o bagno. Spory areał otwartej wody, trzcinowiska, mnóstwo zieleni - idealne miejsce na fotograficzną przygodę. Ptactwa wodnego było dziś sporo, w oddali zamajaczył rybołów, były mewy, łyski i sporo kaczek. Donośny głos trzcinniczka upewniał mnie, że jestem nad "poważną wodą" :)

Przez polanę, w oddali przebiegł samotny jeleń. W zasadzie, przyrodniczo, wszystko było w jak najlepszym porządku. Sporo się działo, wiele obserwacji, ale migawka aparatu nie napracowała się zbytnio. Wszystko jakoś daleko ... . Czasami tak bywa. Podniosłem szanowne ciało i ruszyłem na podchód. Mimo godziny 4.30 temperatura powietrza i "to coś w powietrzu" nie zachęcało do wysiłku. 

Po trzydziestu minutach dotarłem do uroczej, śródleśnej, sporej polany. Zasiadłem na zabranym wędkarskim krzesełku. Na drugim końcu polany śniadanie spożywały dwa żurawie i mimo tego, że chciałem podejść nieco głębiej, postanowiłem ich nie płoszyć. Trochę żałuję decyzji, bowiem po 10 minutach zasiadki, ze ściany lasu po prawej stronie, wyszła łania z cielątkiem. Uroczy widok. Przeprowadziła potomka przez polanę, a ja mogłem się tylko oblizać. Odległość była niesatysfakcjonująca.

 Na zdjęciu poniżej widać jak "mały" stara się naśladować matkę :)

Na tej samej polanie poobesrwowałem myszołowa, sarnę i poszedłem dalej. Słońce, godzinę po wschodzie, było już bardzo dokuczliwe. Wiedziałem, że próba kolejnych obserwacji na otwartej przestrzeni spełźnie na niczym. Zdecydowałem się nie opuszczać lasu i odpuściłem wszelkie polanki i łączki. Gęsty starodrzew poprzerastany krzewami młodej buczyny i leszczyny z bogatym podszytem przyniósł mi nagrodę. Szedłem szczególnie cicho i wolniutko, ostrożnie stawiając nogę za nogą. Intuicja podpowiadała mi, że w takich miejscach należy tak właśnie się zachowywać, jeżeli oczekujemy czegoś więcej niż spaceru. Nie uwierzycie, ale mam nadzieję, że to widać na zdjęciach - podszedłem do licznej gromadki dzików na niewiarygodnie bliską odległość. Najbliższy osobnik był zaledwie 4 metry ode mnie! W takich gęstych chaszczach doszło do pewnej paranoi. Naprawdę dziwna sytuacja. Byłem najbliżej dzików jak się tylko da być w lesie, a nie mogłem zrobić zdjęcia! Autofocus wariował na maksa. Zobaczcie jak wychodziły zdjęcia, chociaż to pierwsze ma jakiś swój dziwny urok. Widać, że w drugim planie dzieje się coś ciekawego :)

Potem było nieco lepiej, choć ostrość musiałem już ustawiać ręcznie.

Kolejnym celem było śródleśne bagienko. Wymyśliłem, że to dobre miejsce dla zwierzyny w taki gorący poranek i nie pomyliłem się. W turzycach i nadbrzeżnych trawach zaległa łania. Podniosła się w ostatniej chwili, mimo wszystko zaskakując mnie. Ponieważ niezmiernie rzadko udaje się fotografować łanię z tak bliska, pokazuję kilka zdjęć.

 Zdjęcie poniżej, choć lekko nieostre, ukazuje niezwykłą grację i dynamikę jeleniowatych.

Na zakończenie porannej wyprawy, fotografowałem młodziutką wiewiórkę. Gra świateł i niewielka odległość zachęcają mnie do pokazania również kilku zdjęć:)

To zdjęcie podoba mi się szczególnie ze względu na ten ogon :)