sięgając pamięcią ...:)

Dzień, którego może nie zapamiętałem w rozumieniu detali, scen czy konkretnych zdarzeń, bowiem nie przyniósł niczego szczególnego, ale pozostawił na długo krążącą w żyłach dobrą energię.
Piękny był w swojej prostocie. Wyprawa z wieloma różnymi obserwacjami, których ranga nie była nadzwyczajna, lecz aura dnia, piękne okoliczności przyrody i ilość obserwacji, okazała się na tyle istotna, że wróciłem w szczególnym nastroju.


Las jest źródłem dobrej energii. Uwielbiam w nim przebywać, ponieważ on ją wyłącznie oddaje. Mijane drzewa emitują korzystne dla człowieka biopola. Można się w nim bez świadków wygadać do kosmosu, wydrzeć do drzewa, zostawić zmęczenie czy troski. Jestem zwolennikiem drzewoterapii. Mam w Puszczy wielu "drzewnych przyjaciół" do których podchodzę, obejmuję i mówię, a czasami się do nich wydzieram. (Mam pełną świadomość, że kiedyś jakaś fotopułapka to nakręci. Taki drący się do drzewa świr, osiągnie do wieczora oglądalność kilku milionów!!!)

Każda obserwacja, każde spotkanie jest kolejnym "doładowaniem".
I właśnie dziś chciałem jakoś "dniu temu" się odwdzięczyć. Zapamiętałem go i teraz gdy przeglądam zdjęcia z niewielkiej polanki, na której spędziłem dłuższą chwilę, wpadł mi w oko ten prosty kadr. Lisek, który coś tam pochwycił w kontrującym świetle. Cholera zresztą wie co i rozejrzawszy się po okolicy, czmychnął do sobie tylko znanej kryjówki.

Kiedy publikuję po kilkanaście zdjęć z wyjścia, wpadam w pułapkę niedostatecznego "oddania się" uwiecznionej chwili. To towarzyszący mi od dawna dylemat ale przyjąłem taką konwencję bloga. Zazdroszczę np. Monice (WHITE EYED HUSKY), która zafascynowana makrofotografią potrafi skupić się na jednym, dwóch zdjęciach, dopieścić je i opublikować. Podziwiam Jej zdjęcia i Ją za umiejętność docenienia chwili i dostatecznego skupienia się na niej. Z tego właśnie powodu dziś publikuję jedno zwykłe zdjęcie liska. Wybrałem go na ambasadora tamtego niezapomnianego dnia. Dzięki temu, że do niego wróciłem (i do dnia i do liska) powtórnie korzystam z energii tamtego spotkania. Skupiając się na wybranym zdjęciu, znacznie bardziej doceniam jedno z setek spotkań z lisem. Miewałem lisy i bliżej i znacznie lepiej pokazane, ale tylko ten był WTEDY! Warto kontemplować udane chwile, sięgać do nich pamięcią, pielęgnować w głowie. To jak powtórne przeżycie czegoś fajnego. Dla mózgu to niemal bez różnicy. Zachodzą te same procesy, wydzielają się te same hormony szczęścia. Taka ... autoendorfinacja :)