Lis jaki jest, każdy widzi.

Wiatr szybko pędził pierzaste chmury po błękitnym niebie. Wymarzona pogoda dla miłośników pejzażu czy po prostu fotografii plenerowej. Reflektorowe, szybko przesuwające się światła i miękkie cienie potrafią z przeciętnego widoku uczynić cudo. Tu mieszkańcy pogórza mają wielkie fory i przewagi. Pagórkowata Warmia też nie ma się czego wstydzić. Dość poważnie rozpatrywałem, czy tego dnia nie przeprosić się z "szerokim szkiełkiem" i ruszyć w teren szeroki. O podjętej decyzji zadecydował tylko jeden parametr - stabilny kierunek wiatru.  To zawsze na mnie działa w jeden sposób - DO LASU!
Taki dość silny i stabilny wiatr daje niespotykaną w inną pogodę szansę na podejście lub spotkanie drapieżnika z niewielkiej odległości. One mają tak wyczulony zmysł powonienia, że potrafią wyczuć człowieka z kilkuset metrów nawet z wiatrem. Ale gdy wiatr jest silniejszy i nie kręci, nasze szanse rosną. Nie mogłem się powstrzymać.

Tego dnia miałem już sporo kilometrów w nogach. Poszedłem w okolice pięknego jeziora. Właśnie zbliżałem się do leśnego prześwitu na granicy dziczej ostoi. Nie mogę tego nazwać polanką, bowiem rozmiar tego "miniplacyku", nie zasługuje nawet na to miano. Po prostu w starym lesie, w jednym miejscu zabrakło kilku drzew :)
Takie prześwietlenie zwykle wystarcza, by okazało się atrakcją dla zwierząt. Więcej słońca, więcej owadów, tym samym ptaków, krótko mówiąc stołówka dla drapoli idealna.
Lis, gdy żyje w spokojnym ekosystemie, nie jest przepłaszany, poluje już od południa. Lubi suche, jasne miejsca. Niezwykle cierpliwie wyszukuje nornic i innych smakołyków. Niedawno publikowałem filmy z polowania lisów, tym razem pokażę zdjęcia jednego z najpiękniejszych psowatych drapieżników Europy. Pogoda była łaskawa, sceneria również.

Szczęśliwie dla dalszych obserwacji, zauważyłem go w porę. To kluczowe w przypadku lisów. Są naprawdę czujne i przebiegłe. Zasiadłem cicho w trawie za osłonę mając szczotkę grabową.

Podobnie jak w przypadku opisywanego niedawno spotkania z łaniami, stwierdziłem tylko, że trawa ma uszy ;)

 Chmury gnały jak szalone, więc co i rusz miałem go w słońcu lub cieniu. Mogłem do woli trenować szybką zmianę parametrów zdjęcia :)

Gdy naśladowałem odgłos jego przysmaku, kręcił zabawnie głową "ostrząc słuch" na potencjalną ofiarę. To by się zdziwił :))))

Sprawiał wrażenie wyluzowanego i nie chodzi mi o coś w rodzaju kaczki wyluzowanej, nie :)

Za każdym razem gdy go wabiłem, obserwował czujnie. Na szczęście siedziałem bardzo nisko na ziemi. Falbany traw utrudniały mi wprawdzie fotografowanie ale i on miał kłopot z namierzeniem mojego "nikczemnie kruchego jestestwa" ;)

 Uszy "śmiagały mu" za każdym dźwiękiem, ale wzroku nie spuszczał nawet na sekundę!

Drapanko - chwila rozkoszy - przerwa od czujności :)

 I ponownie na chwilę w krainie cienia.

Upsss ... co tam się dzieje?!? Lisy są szczególnie wyczulone na pewien rodzaj dźwięku, co dość bezczelnie wykorzystywałem, by wzmagać jego czujność :) Tu już widać irytację na granicy złości. Tzw. ponure spojrzenie, które może zabić :)))

Zajął niezwykle malownicze stanowisko. Na współpracę z nim nie mogę narzekać. Robił co mógł, bym był zadowolony. Był kreatywny i wniósł wiele do tej sesji :)

Schodząc z "wybiegu" niczym rasowa modelka, dokonał ostatniej prezentacji ;)

Dziękuję "lisu" za pozowanie, naturze za pogodę, "aparatu" za bezawaryjność i sobie, że po raz kolejny robiąc za środek transportu aparatu, zaniosłem go w odpowiednie miejsce o odpowiedniej porze. Potem już tylko wycelować w obiekt i wykonać fizyczną presję palcem na spust migawki. ;)