Ale wówczas nie byłbym fair wobec własnego zdania na temat przyrodniczych obserwacji.
Są one rozmaite jak rozmaita jest przyroda. Raz spotyka się mocnego byka, raz pięknego młodzieńca.
Dziś wprawdzie wyruszyłem w podchód za pięknym bykiem ale efekt końcowy jest inny.
Czy gorszy?
Nieee, staram się tak o tym nie myśleć, że np. lepiej jest pokazać starego byka niż młodego, tym bardziej, że udaje mi się pokazywać i jednego i drugiego :)
Dziś wprawdzie doszedłem "starca" na 40 metrów. Wabiłem i już niemal wychodził do mnie. Nie mam pojęcia czy dostał wiatr czy zdecydowało coś innego - odszedł. Może zafałszowałem ... coś, :)
Szczęśliwie udało mi się spotkać przyszłego króla lasu w dość interesującej okoliczności.
Tak jak lubię, przed świtem w niezbyt wspierającym mnie świetle. Do tego już się chyba wszyscy Czytelnicy tego bloga przyzwyczaili.
Pisałem o tym w którymś komentarzu - nie chodzę do lasu na sesje fotograficzne.
Chodzę na obserwacje, a zdjęcia traktuję wyłącznie jako dokument z tych wypraw. Zawsze mi miło, gdy zdjęcia się komuś spodobają, ale nie urokliwość jest tu ważna, a bardziej udokumentowanie fragmentu życia jakiegoś zwierzęcia, pokazane środowisko czy las po prostu.
Dziś jednak trafią tu dwa zdjęcia, które oczywiście w pełni obiektywnie, w co wierzę i bez mojej indagacji, ocenicie jako te tzw. "ładne".
Jedno ponieważ nie ma światła, drugie bo ma światło :))))
Przepraszam za amatorskie kadrowanie tej uroczej sarenki, ale stała przy ogrodzeniu uprawy leśnej, a nie pałam zbytnią atencją do tych drucianych "ozdóbek" lasu i nie będę ich pokazywał, a tym bardziej retuszował! ;)
Czekam na dzień, w którym moi przyjaciele leśnicy, któregoś pięknego dnia łaskawie rozgrodzą lasy.
Jestem pewny, że okaże się, że jelenie nie rzucą się jak głupie i nie zeżrą kolejno roślinki po roślince, mając cały areał lasu do wyboru. ;)
No i takie to tam Panie historyje ;)
A o zającu nic?
OdpowiedzUsuńaaa zając ... zapomniałem!
UsuńZając leży martwy w krzakach, już nie myśli o marchewkach, tym bardziej o burakach, zaraz go odwiedzi lis, może kruczyna, oj nie doczeka się go dziewczyna ...
Człowiek renesansu, zdjęcie zrobi, wiersz napisze, jelenia zawabi:)
Usuńjeszcze umiem zawiązać krawat i usmażyć jajecznicę :)
UsuńKażda historyja Panie jest warta przeczytania :)
OdpowiedzUsuńAndre - dzięki ;)
UsuńPs. Faktycznie wyszło klimatycznie, tak jest o wiele lepiej niż w ostrych kontrastach
OdpowiedzUsuńjak pozują :)
OdpowiedzUsuńpoprosiłem ładnie oraz grzecznie to i posłuchały ;)
UsuńI na zdjęciu ze światłem i bez zwierzaki wyglądają super, ale te trawki i inne roślinki z przodu - po prostu przesuper
OdpowiedzUsuńno i normalnie ja Ci przedziękuję ;)
UsuńNo co tu pisać, co pisać, kiedy te ostatnie jelenie i inne stworzenia takie fajne! I do tego ciekawa opowieść :-)
OdpowiedzUsuńno z Panią to ja się mam, nie zagląda Pani nie zagląda, a zajrzy zawsze gdy sobie akurat odpuszczę pisanie i tak tylko coś skrobnę, no świetnie! ;) ;))))) Ale najważniejsze, że Pani w ogóle zajrzała :) Dziękuję.
UsuńO kokietujesz, proszę pana, kokietujesz. Młodziak uroczy, a ona co, zmienia peliskę? I o której u ciebie było jakieś światło, bo u mnie nic, a nic.
OdpowiedzUsuń:) Grażynko, światło to może nadużycie, ale u mnie gdy nie jest praktycznie ciemno, to ja już uważam, że jest światło :))) Sarnę robiłem o 8.30 rano :)
UsuńProszę Ciebie... cyt."zdjęcia traktuję wyłącznie jako dokument z tych wypraw" I O TO CHODZI !!! Napiszę w swoim imieniu ale... Myślę że większość odwiedzających tego bloga zgodzi się ze mną, że właśnie dlatego TWOJE zdjęcia się tak bardzo podobają... są naturalne...! są prawdziwe...! są rzeczywiste...! :))) a nie przerysowane, czy zmienione graficznie. Mają swój urok dzięki temu i za to Tobie wielkie DZIĘKI :))))
OdpowiedzUsuńOczywiście dodam (za nim ktoś na mnie naskoczy) że zdjęcia przyrody te bardziej artystyczne też są piękne i przyciągają uwagę techniką, światłem, kolorem... ale co natura to natura :) :) Pozdrawiam
Ach no... i zapomniałam dodać, że zawsze warto tu zajrzeć ;) satysfakcja gwarantowana!! :)
UsuńDziękuję nisko się kłaniając Hana:) dlatego nie poprawiam przyrody, bo uważam, że to nie jest możliwe. Niewiele znam osób, które modyfikują zdjęcia w akceptowalny sposób. Na pewno są to prace White Eyed Husky. Robi to ze szczególnym wyczuciem i smakiem, co najważniejsze zrobiła z tego styl i filozofię, a przede wszystkim świetną zabawę.
UsuńMusiałam zerknąć o kim mówisz :) wszystkich znać nie sposób.... rzeczywiście piękne zdjęcia ma w galerii ...
Usuń