łabędzie wlatują w sosnę!

Czasami, a nawet nieco częściej niż czasami, wracam do zdjęć z poprzedniego wyjścia.
Coś nie daje mi spokoju.
A może czegoś nie zauważyłem, o czymś zapomniałem?
To pytania nie tyle retoryczne co naiwne zwykle.
Ale jednak czasami, a nawet nieco częściej niż czasami, zdarza się, że rzeczywiście coś przeoczam.

Tak było i tym razem. Może równie naiwnie ale myślę sobie, że te dwa zdjęcia powinienem był pokazać. W ogóle zderzenie łabędzia z kontrastami zimy bardzo mnie fascynuje.

Tyle w ramach uzupełnienia poprzednich obserwacji, a teraz na tapetę bierzemy niedzielę.
Ujęła mnie ascetyczność poniższego kadru. Może nawet jego nonsensowność. To w końcu jest jednak korzeń. Przecież gdybym odwrócił to zdjęcie o 180 st. wyglądałoby jak zrobione spod ziemi :)

A może spróbujmy :))

No! Jakoś od razu normalniej i rozsądniej.
Jak widać natura bywa ... hmmm ... przewrotna :)))))

Podobnym "mindfuckiem"* okazało się ujrzenie wytłoczek marchwiowych w środku zimowego lasu. To zaskakujące zderzenie kolorów omal mnie nie zabiło :)

Wyobrażacie sobie taką "jazdę"? Stałem jak wryty nie bardzo wiedząc co zrobić z tak zastaną sytuacją. Uznałem jednak, że poziom "przewałki" kolorystycznej jest na tyle niespotykany, że muszę to pokazać.

Po chwili, jakbym nie miał dość dziwolągowych obserwacji tego dnia, oczom mym ukazało się coś takiego.
Mugole, czyli osoby, które nie przeczytały Harrego Pottera, nie będą wiedziały czym był peron King's Cross 9 i 3/4. Oni tam przedostając się do innego wymiaru, wbiegali w konkretny filar peronu ... w cegły!
Jak widać na poniższym zdjęciu, łabędzie krzykliwe, też mają takie "wrota" do innego świata.
Jeden po drugim wlatują w ... sosnę! ;)

Co za dzień ...

W lesie było niby normalnie, ale obserwując las, stwierdziłem, że mimo pozornie podobnych warunków, każde drzewo pędzi inny los, inny scenariusz życia.  Każde zostaje obsypane inną ilością śniegu, rośnie pod nieco innym kątem, jedne są grubsze, jedne chudsze ... jak ludzie, jak ludzie!

Nie mam pojęcia od czego to zależy, że jedno drzewo "dostaje" taką ilość śniegu, a drugie niemal w ogóle nie.

Powyżej to samo. Jedno żyje, jedno już nie, jedno opatulone kołderką śniegu, drugie nie. Metafora odnosząca się do naszych losów jest nieuchronna, musiała się zrodzić w mojej głowie.


Las na nas patrzy i często nawet o tym nie wiemy. Przykład poniżej. Zauważyłem ją z najwyższym trudem! To jest zbliżenie, w rzeczywistości była daleko ode mnie. Sarna niemal nieuchwytna dla naszego oka. A my pod kontrolą. :)

Na koniec jedyna normalna obserwacja dnia - czubatka.

Przy skromnej tego dnia ilości światła, lecący krogulec z poprzedniej opowieści wydaje się być postumentem w stosunku do startującej sikory ;)

* mindfuck ... w wolnym tłumaczeniu, uczucie zamieszania w mózgu, sytuację silnie zaskakującą, niezgodną z przypuszczeniami czy założeniami, pozostającą w konflikcie z naszym wyobrażeniem :)))
Bardziej dociekliwych po 18 roku życia, zapraszam na priva, przybliżę rzeczywiste znaczenie ;)