Zjawisko!

Niezawodna Wiki tak tłumaczy termin "zjawisko":

Zjawisko, fenomen (gr. phainomenon obserwowany) – pojęcie filozoficzne oznaczające to, co dane jest w poznaniu zmysłowym, a więc obrazy, dźwięki, zapachy, smaki itd.

"W poznaniu zmysłowym"  ... urocze!

Moje zmysły w minioną sobotę miały niewątpliwą przyjemność obserwować jeden z cudów lasu.
Otóż po ponurym i chłodnym poranku, bynajmniej nie wbrew oczekiwaniom, nadeszło południe.
Południe, nawet przy pochmurnym niebie, jest nieco jaśniejsze i z pewnością nieco cieplejsze niż dnia początek.
Przykryty zmarzniętym śniegiem podszyt lasu otrzymał wystarczająca dawkę energii, by zaszło to co zaszło.
Kryształki lodu sublimowały przechodząc bezpośrednio ze stanu stałego w gazowy. Uwalniane cząstki wody, dzięki ulokowanej w nich energii, podnosiły się niespiesznie do góry tworząc coś jakby mglistą kotarę. Ilość ciepła była jednak ograniczona. Wystarczała wprawdzie na oderwanie się drobinek wody od podłoża, lecz ostatecznie energii było zbyt mało, by poszybowały wyżej.
Unosząca się warstwa została zatrzymana na określonej wysokości i to było przepiękne!

Pierwsze zdjęcia poświęcam temu zjawisku i prezentuję Wam je z ogromną przyjemnością. 

 Na zdjęciu powyżej niesamowity fragment lasu z daglezjami w pierwszym planie. Wiem, gatunek obcy, ale jakże piękny! Kora starej daglezji nie ma sobie równych wśród drzew iglastych.
Z czasem im starsze drzewo, tym więcej pojawia się nieprawdopodobnych pomarańczowych przebarwień w zagłębieniach kory. Przy tym świetle tego akurat nie widać. Szkoda. Wrócę tu specjalnie dla Was w słoneczną pogodę.
p.s.
często tu bywam, to jeden z moich bardziej ulubionych fragmentów Puszczy :)

A co poza tym się działo?
Ano jak zwykle coś tam coś tam ;)

Modraszki, czarnogłówki i bogatki zawzięcie przeczesywały hektary młodników w poszukiwaniu smakowitości ukrytych w zahibernowanych pączkach drzew. Tu konkretnie dobiera się do modrzewia pogrążonego w zimowym śnie.

Mysikróliki w najciemniejszych zakamarkach podszytu pieczołowicie szukały swoich delicji.

Niestety przy tej ilości światła lepiej uwiecznić tych drobin nie udało się.

Gdzieś na granicy starego lasu i śródleśnej polany żerował stary lis.
Znamy się i spotykamy już trzeci rok.

Nie ma siły, tę damę też już pewnie kilka razy spotykałem. To jej rewir i ... mój ;)

Nałaziłem się nałaziłem, aż w pewnym momencie dochodzę do leśnej polanki i cóż widzę?

Takie oto ... zjawisko!

 A było tyle łazić?
Jelenie po prostu były przy wyłożonej karmie. To wyglądało jak jakiś żart! W nogach miałem kilkanaście kilosów! @*%#!%)#)!#
... życie ;)

Gdy do lotu poderwał się stary kruk, miałem wrażenie, że próbuje w szponach unieść całą kulę ziemską!
Na szczęście zaniechał, bo gdyby mu się udało, to ... gdzie by  usiadł, gdzie by żerował? ;)