Inauguracja 2017

2017-sty czas zacząć. I tak mam wrażenie, że się nieco spóźniam ale życie dyktuje warunki, jam jest tylko sługą.
Minus piętnaście. Nie żebym uważał, że to problem, uwielbiam taką pogodę, ale kilka dni temu było plus osiem! Ponad dwadzieścia stopni różnicy. To tak jakbym w lipcu poleciał na Lofoty :)

Dzień budził się pięknie. Paradoks jest taki, że jelenie widziałem dziś dwa razy. Raz po drodze w stronę lasu i drugi gdy z niego wyjeżdżałem.

 I jak go nie kochać ... lasu tego? No jak?

Chodziłem, a iściu memu towarzyszyło okrutaśnie skrzypienie zmrożonych śnieżynek brutalnie gniecionych butami. O podejściu czegokolwiek nie mogło być mowy. Słychać mnie było chyba z kilometra.

Przez las przeszły wilki.

Nie dziwi więc, że spotkanie jeleni choćby z tego powodu było trudne.

Na szczęście ptaszynom nie przeszkadzało tak bardzo ani skrzypienie śniegu ani obecność wilków.

 Raniuszki dziś najadły się chyba szaleju. Większość prób sfotografowania ich nie przynosiła oczekiwanych rezultatów.

 Z mysikrólikami wcale nie było łatwiej.

Sikora sosnówka ignorancko zaprezentowała plecy.

Po chwili wykonała jakieś śmigło. :)

 Na szczęście paszkotowi nie chciało się latać w takim mrozie. Wygrzewał się w słońcu i pozwolił mi w miarę blisko podejść.

Łabędź na ... krawędzi ;)