Siedzę na tarasie, piję ciecz jakąś, niestety nie pamiętam jaką. Wiem, że ciecz, bo to prawdopodobnie jeden z ważniejszych fundamentów picia - pobierana substancja musi być cieczą.
Herbata może, nie wiem.
Nie pamiętam, bo mój umysł prawdopodobnie jest jakąś metaforą starej wersji czołgu "RUDY" z pierwszej edycji Czterech Pancernych ... albo jedzie albo strzela.
Dopiero gdy dostali nowy, mógł oddawać strzał w trakcie jazdy, czyli ogarniał dwie czynnności jednocześnie.
Było cicho, miasto jeszcze nie hałasowało, a ja oddałem się (nie po raz pierwszy) filozoficznej rozkminie pod roboczym tytułem "patrzeć, a widzieć, czy jest różnica?"
Aby udowodnić ile można zaobserwować nie ruszając się z miejsca, musiałem zaangażować mózg (pierwsza wersja z dawno utraconą gwarancją) w obsługę aparatu, obserwacje, picie bez się krztuszenia, bycie cicho i zachowanie pozycji siedzącej.
Przyznacie, że niewiele miejsca pozostało na zapamiętanie rodzaju pobieranej cieczy.
Woda może ... zwykła ... zimna.
... może kawa to była ... nawet!
Te topole wyrabiały je w 300%!
To w komunie było bardzo pożądane tempo. Nie miało znaczenia, że alergizują, pylą, syfią, a suche badyle i konary przy byle wiaterku spadają ludziom na głowy. Szybko rosły - było GIT!
A gdy dodatkowo uruchomiłem wszystkie "przydawki okołomózgowe, w tym kończyny, dolne również i wyszedłem 3, dosłownie trzy metry przed dom, zrobiłem jeszcze tego podlotka.
I jeszcze przed chwilą odwiedził mnie ten samczyk z dziobem pełnym smakołyków :)
Ostatecznie nie zdążyłem oddać się wewnętrznej dyspucie, bowiem po raz kolejny czyny i fakty udowodniły, że patrzeć trzeba tak, by widzieć ;)
cnd!
Dobra, podratuję ten post, żeby pan nie pomyślał, że znowu jest w czarnej dziurze komunikacyjnej. ;)))Poniedziałek w końcu jest.
OdpowiedzUsuńMateusz ZBAWCO! :)))
UsuńDzięki :)))))))))))
to i ja się dołączę do dyskusji... kopciuszka zazdroszczę :-)
OdpowiedzUsuńzapraszam do mnie na kawę, siądziesz na zewnątrz z filiżaną i aparatem, latają i karmią podloty, więc szansa jest spora. :)
UsuńPiegży nie widziałam już bardzo dawno. A szkoda, zacna ptaszyna :) Patrzeć trzeba zawsze tak, by widzieć, ale ta czynność zawsze wymaga stania w miejscu i nicnierobienia. Nawet wielozadaniowe kobiety roku 2000 nie są w stanie pogodzić tych dwóch rzeczy na raz! :D
OdpowiedzUsuńJak to powiada mój kumpel i co zrobisz jak nic nie zrobisz? :)))
UsuńAle tam zaraz nicnierobienia, przecież obserwacja to czynność, czyż nie? ;)
Twoje rozważania, Krzysztofie, są mi bardzo bliskie. Zawsze też chciałam mieszkać w miejscu, gdzie mogłabym, siedząc na tarasie, obserwować naturę. Nie było mi to dane jednak. Obserwuję więc to, co jest w zasięgu mojego wzroku, mieszkając w bloku na IV piętrze. Twoje zdjęcia ptaków są zachwycające!
OdpowiedzUsuńNo wiesz, ten taras ma na imię kredyt we frankach, więc ja czerpię z natury, a banki ze mnie :))) Jak zawsze wszystko ma swoją cenę.
UsuńA mnie się wydaje, że te wszystkie ptaszki podpatrywały Ciebie zastanawiając się co Ty jeszcze robisz o tej porze na tarasie :)))? Ale masz rację, kiedy człowiek się zatrzyma to dojrzy mnóstwo rzeczy, które mu umykają w ruchu :D
OdpowiedzUsuńPamiętam jak w Warszawie, na ruchliwej ulicy w tłumie fali gnającej do przodu po jednej stronie chodnika, bo po drugiej gnała fala przeciwna mojej, potrafiłam nagle się zatrzymać i rozejrzeć... wprowadzając chaos za sobą, zakłócając płynność ruchową mojej fali. Nierzadko słysząc zza siebie konkretne epitety pod swoim adresem. Ale stawałam i rozglądałam się. Miałam wrażenie, jakbym znalazła się w równoległym świecie. Ja i reszta maszerujących robotów organicznych. Dość szybko stawałam się stałym elementem chodnika, którego wszyscy płynnie wymijali.
pozdrawiam :D
To wyobraź sobie, że ja, gdy nie jestem w lesie, czuję się tak cały czas, czyli jak jeden z milionów organicznych robotów pędzącego systemu ... :)
UsuńTo nie dobrze. Rodowita Warszawianka powie Ci, że można żyć w ogromnym mieście, pracować i nie być tym organicznym robotem. :)) Patrzyłam w niebo, oglądałam gwiazdy (- W Warszawie? Wśród wieżowców? To nie możliwe. - Jak najbardziej możliwe odpowiem :D), obserwowałam ptaki, najczęściej wróble, gołębie i sroki. Na ulicy w Centrum miasta :)
UsuńA ja bardzo lubię topole, za ich zapach, za strzelistość, za ludzioodporność, za wszechobecne "koty". Dzięki nim w minionym okresie szybko się zieleniło. A alergie? Obecnie wszyscy mamy na coś alergie, ostatnio w pracy słyszałam, jak pewna biurwa narzekała i szukała wsparcia do wycięcia cudnej urody brzozy pod oknem biura, w którym pracowała. Bo "syfi", bo liście jesienią, bo szumi... Nie potrafimy uszanować i zadbać o przetrwanie starych i młodych drzew, betonujemy na potęgę. Każda budowa zaczyna się od kompletnej dewastacji swojego placu i dużych przyległości. Mam właśnie za oknem kolejny taki plac... Znikły cudowne jabłonki, deweloper wepchał się w miejscówkę na styk. Koniec ostatniego miejsca, gdzie psiarze mogli spokojnie spacerować z pupilami, bez fochów i uwag "prawdziwych" Polaków (nawiasem mówiąc psie "prezenty" rozpuszczą się po deszczu, a śmieci wyrzucane przez ich dzieci nie rozłożą się za 500 lat). A dla wszystkich znikną fabryczki tlenu. Nie ma równowagi... My umiemy tylko przeginać... Oj, coś mi się za dużo ulało, pardon. Takie rarytasy mam tylko na urlopie lub w weekendy spędzane u rodziców. Taras lub podwórko, kawusia i obserwacje, na szczęście u nich jeszcze nie brakuje ptaków :). Ale u Ciebie to już rozpusta hi, hi, codziennie? Fajnie, ale jak to w życiu, nic za darmo... Niemniej dla takich atrakcji warto było, prawda? Pozdrawiam, Kasia z Olsztyna.
OdpowiedzUsuńO tak, warto - wiadomo :) Polska, rozłożysta topola to jest to. Nie chodzi mi o jakąś supernacjonalistyczną postawę, jestem daleki od tego typu ideologii! :) Co do wciskających się developerów - o tak, kiedyś obudzimy się w mieście bez przestrzeni i zieleni, podtruci spalinami i hałasem. Komuś przeszkadzał szum brzozy - no niewiarygodne! To niech postawi sobie biurko na środku ronda, będzie miała ten rodzaj szumu, który ją ukoi :)))
UsuńU mnie w pracy jest nakaz noszenia ochronników słuchu, więc wyobraź sobie o czym ta biurwa mówiła! Szkoda gadać jak nie ma o czym mówić :-). Kasia z Olsztyna.
Usuńno tak :)
UsuńUdane " łowy".
OdpowiedzUsuńi na paliwie ile oszczędności :)
UsuńWitam serdecznie W ten chłodny czerwcowy dzień tyle tutaj piękna tylko podziwiać i samemu wyjść na spacer by zobaczyć takie cuda przyznam że ostatnio Jestem bardzo leniwa i bardzo mało chodzę a by mi się przydało by spalić trochę cielska hahaha Pozdrawiam i życzę przyjemnego dnia zdjęcia są przepiękne !
OdpowiedzUsuń💁 odnowionaja.blogspot.com
Zapraszam Cię serdecznie na bloga swej Przyjaciółki Agnieszki , która chwyta piękne chwile w swój obiektyw , ale również pisze życiowe przesłania z serca dla drugiego człowieka .
Pozdrawiam serdecznie Sylwia
fajnie, dziękuję, na pewno zajrzę :)
Usuń