Przyroda się nie patyczkuje!

O przyrodzie najczęściej myślimy w sposób wyidealizowany.
Przyroda jest piękna, przyroda to, przyroda tamto ... a malusie takie śliczniusie!
Bierze się to m.in. stąd, że konsumujemy przyrodę okazjonalnie, w ramach relaksu, nie zagłębiając się  zbytnio w jej rzeczywistość.
Gdy widzimy małe liski odczuwamy euforię i radość obserwacji, ale już gdy mama lisków rozszarpuje kurę na gnieździe pełnym pisklaków, niesmak miesza nam się z zaskoczeniem i czymś w rodzaju oburzenia.
I dziś nawet nie o tym jak jedno zjada drugie, dziś o innej bezwzględności.

Relacja matka - dziecko obrosła w naszej kulturze do pomnikowych rozmiarów.
Poświęcenie i opiekuńczość.
Te dwie cechy wyznaczają drogę, którą podąża większość matek i zostawmy biedne kukułki w spokoju :)
Ludzka matka jednak wyłamuje się z szergu. Domy pełne są 30-o letnich "mentalnych obojnaków", których matki nie wiedzą kiedy zakończyć "podawanie cycka".

Dziś udało mi się sfotografować sytuację, która świetnie pokazuje jak jest w przyrodzie, czyli jak być powinno i u nas, ludzi znaczy.

Usiadłem u szwagra pod gzymsem i obserwowałem jaskółki. Za moimi plecami toczył się rodzinny weekend.
Jaskółki zbierają do 20 tys. owadów dziennie. Dzioby pełne roboty!
"Podloty i nadloty" wykorzystują sprawność łowczą rodziców i drą dzioba, by ten podleciał i nakarmił.
Działające jak w ukropie matki odbierają to jako nadużycie. Z tego powodu odcinają przysłowiową pępowinę dość drastycznie.
W przypadku ptaków oczywiście nie mówimy o pępowinie jako takiej, to tylko przenośnia i mam nadzieję, że wiadomo o co chodzi.

Uchwycenie ich nie było wcale łatwe, a ostre niemal niewykonalne.

 Przy "małym".

 Ninja mogliby robić shurikeny wg. ich kształtów :) Przy okazji świetnie widać w czym kryje się sekret ich niebywałej zwrotności.


No i poniżej ta scena, o której pisałem - matka z ostrą reprymendą zrzuca niepokornego "obiboka" z gzymsu i zdaje się krzyczeć - "Starczy tego leniuchowania! Bierz się do roboty, sam możesz się już wyżywić!" :)

 Przyznacie, że ta scena otwiera nieco oczy na nasze humanistyczne wyobrażenie uroków przyrody.
Jest dość brutalna ale w 100% prawdziwa.
Siedziałem dokładnie pod nimi, doskonale widziałem co zaszło.

 Tu jeszcze lepsza scena - oberwało się rodzeństwu o ile się nie mylę, bo może też ofiarą reprymendy została przypadkowa jaskółka ... po prostu była za blisko :) Matka bezceromonialnie zrzuciła obie!

 Leżałem w plażowym fotelu z aparatem przyklejonym do czoła i musiałem wyglądać głupawo, skoro ten mazurek z przerośniętym dziobem, przyglądał mi się lekko nastroszony.

 To istne myśliwce!

 A na wodzie, jak po sznurku, płynęła sobie kaczka.

A nad wodą jak nienormalne latały ważki, których całkowicie asynchroniczna praca skrzydeł powoduje całkowicie asynchroniczną trajektorię lotu :)

Wybaczcie, weekend absolutnie rodzinny, więc upolowałem to co upolowałem, mam nadzieję, że obserwacja wyda się Wam interesująca.