oblicza lasu

Piątkowe popołudnie. Ludziska zwykle w ten dzień robią to, co lubią najbardziej i na co czekają cały tydzień. Ja również, więc zapewne ku Waszemu zaskoczeniu, wyskoczyłem do lasu. ;)
Dziś, ze względu na zmęczenie ciężkim tygodniem, postanowiłem nie napinać się na super podchód czy coś ...
Po prostu poszedłem do lasu i zrobiłem kilka impresji, by pokazać, że las o tej porze roku potrafi być niepowtarzalny w swoim uroku. Zachodzące słońce rysuje tak ciepło, że momentami, na młodych listkach brzóz, pojawiają się kolory typowe raczej dla jesieni. Miałem fajne obserwacje, ale nie dbałem tym razem o podchodzenie zwierząt. Najbardziej rozbawił mnie lis, który z taką pewnością wyskoczył na polanę, że prawie odbił się od moich nóg. Ja w tym czasie stałem nieruchomo fotografując koziołka, który nałożył pierwsze swoje parostki, które są jeszcze niewytarte, w scypule. Lis naprawdę się przestraszył, biedula. Było mi go szkoda. Aż uszy położył po sobie na mój widok. Wszystko tak mnie zaskoczyło, że patrząc zachwycony na rudzielca, zapomniałem w ogóle o zdjęciach. Nie mam go - szkoda. Spotkanych chwilę później jeleni również nie zdążyłem sfotografować. Zanim się ułożyłem do zdjęcia czmychnęły w gęstwinę młodnika. Zresztą i tak było już zbyt ciemno na udane zdjęcia. Mam jednak nadzieję, że kolorystyka i prawdziwość tych kadrów przypadnie Wam do gustu. Zapraszam do najprawdziwszego lasu! Dzisiejsze zdjęcia powstały w mojej ukochanej Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej. Pozostałem głęboko w lesie aż do ciemności. Na śródleśnej polanie czekałem na dziki - nie udało się. Ale było pięknie i warto było zostać do zmroku. Niesamowita aura odchodzącego dnia. Dźwięki ptaków oraz poszczekiwanie  młodego koziołka były dopełnieniem wieczornego spektaklu. To dobry prognostyk, przed jutrzejszym świtem.