jeleni czakram i strach na wróble!

Sobota ... nareszcie! Poranne mgły długo nie pozwalały na fotografowanie, ba, prowadzenie samochodu było prolematyczne. Momentami widoczność była szczególnie krótkowzroczna ... czy coś takiego;)
Nie dało się jechać, nie dało się focić, więc poświęciłem czas na pewne przymyślenie, w efekcie którego doszedłem do wniosku, że wczesny ranek, mglisty czy nie, to jakby czas spędzany na jakiejś innej planecie. Wszystko wygląda inaczej. W porównaniu z porą świtu, rozwinięty dzień wydaje się nudny, oczywisty i jakiś taki ... prostacki. To przykre, że większość ludzi nie zna świata o tej porze dnia. To tak jak urodzić się w ... powiedzmy w Górowie Dolnym, przez całe życie nigdzie nie wyjechać i ... w tymże Górowie umrzeć.  Można w życiu przeżyć wiele żyć, ale można też tylko jedno. No cóż, każdy sobie sterem.
Dość tej podwórkowej refleksji, do roboty!

Jakie efekty dawalo mgliste porankowo? - Proszę :)

O rany, mam nadzieję, że za parą rodziców widać dwa kurczaki.

Fajny szóstaczek z wybranką serca.

Siłą rzeczy musiałem nieco czasu spędzić na fotografii ... środowiskowej! W końcu są tam jakieś ptaszki ... no! :)))

Nie mam pojęcia skąd mój serdeczny znajomy, Pan Strach, wiedział, że się wypogodzi?!? Wdzianko niezwykle akuratne do nadchodzącej pogody.

Tzw. "warmiński kot polny" w chwilę po śniadanku.

Się nie bała się ... no to zabrałem jej duszę! :)

Musiałem coś zmienić w beznadziei tego poranka, więc decyzja była krótka - hopsasa do lasa!

I słusznie, bo już po drodze cośtam, cośtam ... :)  - "po drodze" - dosłownie i w przenośni :)))

Ach, o tym koziołku mógłbym odrębny post wykonać, ale i tak nie nadążam z publikowaniem tego wszystkiego. Piętrzą mi się zdjęcia i tematy.

A to miejsce to chyba jakiś jeleni czakram ziemi! Drugi raz usiadłem w tym samym miejscu i drugi raz zaczyna się dziać jakiś kabaret. Poprzednio młody jelonek podszedł i położył się niemal u moich nóg, a teraz to samo robi łania. Tzn. nie położyła się, ale podeszła tak blisko, że mam sporo zdjęć, w których po prostu nie zmieściła się w kadrze!

Obiecywałem nie robić zdjęć łaniom na polankach, łączkach itp. ale tu wystąpiła jakaś inna sytuacja. Ja jej nie podchodziłem, to ona podeszła do mnie! Co miałem robić?!?
Na szczęście mój aparat też już ma dość łań na polankach, więc ... skupił się na trawach! Nie ma to jak piękna trawa na ciekawym tle!

Chodziła przede mną, paradowała, serio zastanawiałem się czy nie wstać.
Ostatecznie, korzystając ze słonecznej pogody, postanowiłem pokazać ją w pełnej krasie.

Zatoczyła w galopie kilka kółek, po czym postanowiła mnie za wszelką cenę odnaleźć!
Byliśmy od siebie w odległości 5 metrów, a dzieliło nas jedynie przepierzenie świerkowej galęzi.
Gdy zobaczyłem jej minę, o mało nie parsknąłem śmiechem :)))

Dopiero gdy stanęła u wrót Puszczy, spodobało mi się!