to rozumiem!

Mam nadzieję, że  pamiętacie niedawny post p.t. "Paprak", w którym nieco kokieteryjnie łajam się za zmarnowaną okazję sfotografowania dzików pod światło, w środku puszczy. Tam pod koniec wpisu pada takie stwierdzenie:

"Ale ja wiem, co chciałem pokazać i wiem, że to nie wyszło tak jak miało. Ale znam moją Puszczę, ona mi pozwoli to jeszcze kiedyś poprawić :)"

Wyszło na to, że znam moją Puszczę, długo czekać nie musiałem :)

Już w drodze, do Puszczy, około 4.30, działo się. Odebrałem to jako dobry znak, oczywiście :)

Fajne było to, że sarenki zrobiłem jeszcze po ciemku, a chwilę później, na zbożach zrobiła się naturalna solaryzacja. Wyszło coś takiego :) Poranne słońce filtrowane chmurami czyniło cuda.

Mogłem się tak bawić dłużej, ale coś gnało mnie do lasu, wiadomo nawet co ;)

Od początku było ciekawie. Już "w drzwiach" przywitał mnie młody jeleń. Bardzo młody.

Pokazuję go w ujęciach środowiskowych, bo Puszcza, w tym miejscu, jest tak piękna, że nie wiem co jest ciekawsze.

Portale pogodowe zwiastowały 100% zachmurzenia przez całą sobotę ... świry!
Już o 6.30 świeciło jak jasna cholera.

 Dziki zauważyłem ze sporej odległości. Wyglądało to mniej więcej jak na zdjęciu. Mam nadzieję, że również je znajdziecie :)

 Ruszyłem w las. Krok po kroku, krok po kroku ... zbliżałem się.

Musiałem zachować ostrożność. Wokół były wyłącznie stare sosny, a spora locha prowadziła młode.
Słońce było szczególnie agresywne. Każda zmiana kąta, zmieniała nasycenia i charakter kolorystyczny zdjęcia. Ciekawe doświadczenie.

 To spojrzenie wytrzymałem w bezruchu ... darowała mi nachalność! :)

To mój faworyt - jeżeli w ogóle wypada mi go wybierać spośród własnych zdjęć :)))

Tym razem powiedziała co o mnie myśli. Zastanawiałem się czy w razie ataku, adrenalina pozwoli mi wspiąć się na gołą sosnę?!? Jakby co, miałem jedną na oku :) Szczęśliwie dla mnie, one jakoś mnie już chyba akceptują. Pochrumkała, pochrumkała, zebrała ferajnę podrostków i odeszła. Ufff ... ;)