a to ci niespodzianka!

Nie sądzicie chyba, że z jakiegoś powodu nie poszedłem dziś do lasu?!?
Co to, to nie! Poszedłem, a jakże!
Dziś cel był w zasadzie jeden - odbudować jedną z zeszłorocznych czatowni. Postanowiłem to zrobić, ponieważ miejsce jest wyjątkowe. Bardzo dużo obserwacji, mnogość gatunków, działo się tam zawsze, a i droga do czatowni jest wyjątkowo piękna.

Dzień zaczął się mroźnie, oj mroźnie.

Do lasu wchodziłem w takich oto warunkach. W zasadzie zima Panie Premierze! Tfu, Pani Premier!
Ale nie będę prawił o polityce, bo i o czym tu gadać. Najwyżej wyjdzie szydło z worka i już.

Poszedłem przed siebie. Niestety dawno w tej części lasu nie byłem i okazało się, że jego część zniknęła! Na świeżej, jeszcze pachnącej żywicą, polanie pozrębowej zobaczyłem to co najbardziej lubię widzieć :)

Gdy ponownie wracała do śniadania, podchodziłem kilka kolejnych kroków. Póki co, wiatr mi sprzyjał.

W pewnym momencie, odległość okazała się zbyt mała. Wiatr zakręcił i spojrzeliśmy sobie w oczy.
Z tym, że ona wymownie!

Ta bliskość na otwartym terenie, była ponad jej wytrzymałość.

Dopiero w domu, oglądając zdjęcia, zauważyłem, że nie była sama.

Odprowadziłem je wzrokiem i poszedłem w stronę czatowni.

W odległości kilku metrów od czatowni, zauważyłem chmarę jeleni. Niby wszystko prawidłowo, starszy byk oprócz łań, "prowadził" chłysta. Tylko, że tym razem za chłysta robił szpicak, a ten starszy, sam powinien "robić za chłysta" przy znacznie starszym byku!

Nie mogłem ich inaczej podejść, niż niestety płosząc je. Tym razem ani wiatr, ani topografia terenu, nie były po mojej stronie. Zdążyłem zrobić odchodzące towarzystwo, a ponieważ robiłem je z pomiędzy świerków, wyszło ciekawie.

Gdy dobrze się przyjrzycie, zauważycie, że zatrzymały się pod ścianą lasu i sprawdzały, co je spłoszyło. One tam są, na tym zdjęciu - serio :)))

Odbudowałem czatownię, wyłożyłem zanętę, żeby zacząć przyzwyczajać towarzystwo i poszedłem w las. Poniżej kilka spostrzeżeń z tego euforycznego dzionka, pełnego pozytywnej energii i zapału, bo takie i tylko takie odczucia mi towarzyszyły.

A nawet gdy słońce było już wysoko, mgły wciąż penetrowały zakamarki lasu ...

Bardzo się cieszę, że uruchomiłem kolejną czatownię. To jedna z lepszych moich miejscówek. Na polanę, którą mam przed czatownią może w zasadzie zalecieć i podejść dosłownie wszystko!
Oby ta zima była pod tym względem podobna do poprzedniej. W końcu za trzy i pół miesiąca przylatują żurawie! ;)