kraina łagodności :)

Wczorajszy post wywołał fajną, konstruktywną dyskusję, za udział w której Wszystkim serdecznie dziękuję. Poznanie różnych punktów widzenia, pozwala często na weryfikację własnego podejścia do tematu. Ostatecznie uznaję, że lekko "zhisteryzowałem", ale drobiu i wieprzowiny wykładać nie będę :)

Wczorajsze komentarze, szczególnie Pawła F. uświadomiły mi przy okazji, że część czytelników bloga może uznać, że zajmuję się fotografią od dwóch lat, ponieważ tyle czasu prowadzę bloga.
Tak nie jest, wiem, że tego po zdjęciach nie widać, ale zajmuję się tym dwadzieścia razy dłużej.
Choć z przerwami :)
Pomyślałem, że skoro "się czytamy", powinniśmy umożliwiać sobie, również wzajemne się poznawanie.


Ja, np. dziś serdecznie Was zapraszam do fotograficznie innych czasów, których część z Was, po prostu nie zna. To czasy fotografii analogowej, czarno-białej.
Większość dzisiejszych internautów, jako pierwszy aparat miała już cyfrówkę.
Nie chcę absolutnie wartościować tego faktu, ale wywoływanie filmów w koreksie wypełnionym samodzielnie zrobionym wywoływaczem, a potem wywoływanie zdjęć w ciemni urządzonej w łazience ... ech, miało to swój urok i wydźwięk.
Koc powieszony na drzwiach łazienki był jednocześnie zaciemnieniem, jak i sygnałem dla rodziców, że wstęp jest wzbroniony. :)
Potem, w trzeciej klasie Liceum, gdy już należałem do Olsztyńskiego Koła Fotograficznego,  mieliśmy dostęp do znacznie lepszego sprzętu. Miałem okazje fotografować Kijewem 80, niezbyt udaną kopią legendarnego Hasselblada, Prakticami, a nawet Nikonem serii FM.
Jeżeli ktoś z Was pamięta jakie emocje towarzyszą młodemu człowiekowi, gdy w kuwecie z wywoływaczem zaczynało pojawiać się zdjęcie, to mam nadzieję, że poniższe zdjęcia przywołają to miłe wspomnienie. Ja zaczynałem od powiększalnika typu Krokus III ... kto pamięta jego pękaty kształt, ten wie :))).
To też czasy niekończących się kolejek do Fotograficznego. Raz w tygodniu "rzucane były" filmy. Fotopan był bardzo porządany, ale gdy udało się kupić ORWO, człowiek był w siódmym niebie!

Dziś prezentuję zdjęcia z roku, w którym ukończyłem 18 lat - z 1981! :)
Wtedy już za własnoręcznie zarobione pieniądze (handel na bazarze Różyckiego w Stolycy) nabyłem Zenita E. Koszmarek z fotocelą (pomiar światła) umieszczoną nad obiektywem i całkiem fajnym szkiełkiem - Helios 44.
Specjalnie nie robię korekty zażółceń, bo dziś dają jakiś fajny klimat.

Na początek, to co widzicie powyżej to tzw. stykówka :)))
Wiem, że niektórym będzie trudno w to uwierzyć, ale nie było Fotoszopa i przeglądarek, w których wyświetlały się minimałki. Aby obejrzeć minimałki, co było niezbędne w ocenie naświetlonych klatek, układało się pocięte filmy na papierze fotograficznym i po przyciśnięciu szybką na maskownicy, stykowo naświetlało czystym światłem z powiększalnika. Dopiero wówczas, po wywołaniu, można było przejrzeć co też człowiek nawyrabiał w lesie. Tzn. w moim przypadku w lesie, bo ja od zawsze fotografowałem w lesie, co widać po tych zdjęciach  ... PAWEŁ! ;)

 W tamtych latach moją pasją (i obsesją) były połamane wiatrem drzewa.
Gdybym wtedy wiedział tyle co dziś, widząc ilość tego typu zdjęć w moim archiwum, sam zaprowadziłbym się do psychiatry :)

Gdybyście nie wiedzieli skąd w moich postach tyle przesiek i dróg leśnych ... ;)

Ech zima, zima ... drzewiej to zima wiedziała jak wyglądać ;)

To zdjęcie, jak wówczas większość, zrobiłem w kudypskich lasach. Nie miałem samochodu, a tam z pętli z Dajtek wystarczyło podejść dwa kilometry i już byłem w lesie!

 To mój pierwszy myszołów! Wtedy nie dość, że technika fotograficzna była na takim poziomie, że zdjęcia od razu wychodziły stare, to ja, eksperymentując "posadziłem" doszczętnie to zdjęcie :)
To był okres eksperymentów z ziarnem, kontrastem i światłem. Helio-wtórniki, Low-Key i High-Key oraz solaryzacje i tym podobne zachwyty, które dziś w fotoszopie nazywają się filtrami ;)
My musieliśmy podnosić temperaturę wywoływacza, (tzw. agresywne wywoływanie) zmieniać jego recepturę i przede wszystkim zacząć od zdobycia filmu 24 DIN!

Mam nadzieję, że ten kawałek historii, mojej przygody z fotografią przyrodniczą, spodobał Wam się i zachęci do publikacji Waszych wspomnień. :)

A czemu tytuł "kraina łagodności" ?
W tamtych czasach, technika fotograficzna powodowała, że człowiek miał więcej pokory i nie spieszył się tak wszędzie. Film kupowało się raz na tydzień, wołało raz na tydzień i na wszystko spokojnie się czekało :)

A tak wówczas opisywałem swoje zdjęcia :))))

Obiecuję, że gdy znajdę zdjęcia robione Smieną i przez lornetkę - to opublikuję!