nęciska i czatownie!

Moi Drodzy, że tak zacznę z anglosaska, dziś krótki ale ważny dla mnie post.
Człowiek, w tym, choć to może zaskoczyć, również i ja, w procesie doświadczania, zmienia się!
Ufff ... grubo zacząłem! ;)
Z latami mojej leśnej pasji, dojrzewały we mnie różne kwestie i zmieniał się światopogląd na wiele rzeczy.
I tak po latach niezwykłej i szalonej pasji wędkarskiej, a w zasadzie choroby wędkarskiej, startach w mistrzostwach Europy itd. - zrezygnowałem z niej.
Podjąłem taką decyzję, bo dojrzewające we mnie postrzeganie świata przyrody, jako ogromnej "sieci" powiązań, nie pozwolił mi dłużej zabawiać się kosztem cierpienia zwierząt. Ryby są zwierzętami, mają układ nerwowy, odczuwają ból, tylko natura pozbawiła je możliwości wyrażania cierpienia i strachu. Nie mają głosu, nie mają mięśni mimicznych, więc wędkarz nie musi przełamywać oporów etycznych. Ryba wije się i skacze, a to za mało, byśmy odebrali sygnał jej okrutnego przerażenia.
To tak jak z myśliwym. Strzela do jelenia z odległości 150-200 metrów i to zwierzę kona pogrążone w bolesnej, przerażającej agonii z dala od niego. Nie jest bezpośrednim świadkiem tego ponurego spektaklu życia i śmierci. Gdyby musiał siedzieć metr od konającego byka i patrzeć jak z jego oczu odchodzi życie, jak rzęzi w przerażeniu i wierzga, jak trzęsą nim dreszcze bólu, a z otworu w klatce piersiowej świszcząco wydobywa się para i krew, byłoby inaczej. Dla części z nich, byłoby to doświadczenie zbyt silne, by kontynuować wątpliwą pasję.
Ale to dygresja, wracajmy do tematu.

Wraz z rozwojem pasji budowałem to tu, to tam czatownie, a wtedy jeszcze nie zdawałem sobie sprawy ze skali "czatownictwa" w naszym kraju. Tzn. moje czatownie to bardziej były szałasy. Nigdy nie stworzyłem stałej konstrukcji. Przyznaję, że byłem pewny, iż należę do promilowej, statystycznie nieistotnej garstki niegroźnych świrów. Kupowałem korpusy indycze, czasami gnaty wieprzowe, a zdarzało się, że i porcje rosołowe kurczaka.
Pamiętam, gdy sfotografowałem piękną, dojrzałą samicę bielika z 6-8 metrów, byłem dumny i wzruszony. Nieznana mi jeszcze wtedy "emm", a dziś przeurocza Emilka, zganiła mnie w komentarzu za wprowadzanie sterydów i antybiotyków do łańcucha troficznego drapoli.
Zderzyłem się z emocjonalnym pociągiem!
Ale nie należę do ludzi, którzy taką uwagę puszczają mimo uszu.
Do wybrzmiewającego w mojej głowie komentarza, dochodziła zaskakująca świadomość skali na jaką rozwinęło się "czatownicwto" w Polsce. Z kim nie pogadam, każdy ma czatownię. Nie znam statystyk, ale po ilości zamieszczanych zdjęć z czatowni, sądzę, że do obiegu rocznie, wprowadzane są tony antybiotykowego i sterydowego żarcia. Dodam, że 98% zdjęć z czatowni jest nudna jak sam olej po flakach. Atlasowe zdjęcia stojących lub rozglądających się drapoli. Raz na jakiś czas trafi się jakaś akcja ale i tak już sto razy widziana. Lis kontra bielik, myszak, na myszaka, kruk na myszaka lub kruki na bielika i każdy z nich przeciwko sobie ... koniec! Wplatanie w to srok i sójek nie ma najmniejszego sensu.

Dojrzałem i jak pewnie zauważyliście od dawna nie zamieściłem zdjęcia z czatowni. Obiecałem sobie, że dopóki nie będą miał zanęty naturalnego pochodzenia, nie wyłożę sklepowego syfu.
To po prostu nieetyczne.

APEL - moi Drodzy, jeżeli naprawdę bliska Waszemu sercu jest przyroda, to proszę o przemyślenie opisanej kwestii. Nie chcę rozpoczynać dyskusji typu, że np. rytualny ubój jest gorszy niż wyłożenie porcji rosołowej. Szanujmy się, nie używajmy głupich argumentów. Wiadomo, że zawsze coś można zrobić gorzej, ale ja proszę, byśmy zawsze starali się robić coś lepiej! Resztę i decyzje pozostawiam wyłącznie Waszym sumieniom!

UWAGA!!! - dopisane kilka godzin później :)
Nie sądziłem, że ten post wywoła taką dyskusję, więc cały dzień spędziłem na przeszukiwaniu sieci i informacji na temat dokarmiania ptaków drapieżnych. Czytałem na stronach sokolników, miłośników, ratowników i innych ... ików.
Ostatecznie załączam cytat ze strony www.BirdWatching.pl który jest najbardziej dyplomatyczną średnią ważoną wszystkich informacji, do których dotarłem.

Mogą być także odpady z ubojni, masarni, zakładów mięsnych czy rzeźni etc. które można dostać za bezcen a nawet darmo. W ostateczności można kupić mięso w markecie (SUROWE, nie wędliny) z przeznaczeniem na dokarmianie padlinożerców. Nie musi to być mięso pierwszej świeżości - enzymy trawienne i organizm drapieżnego ptaka świetnie poradzą sobie nawet z mięsem o wyraźnym "zapaszku". Najlepsza jest w kolejności: dziczyzna, konina, wołowina, baranina, drób i ewentualnie wieprzowina. Mięso wieprzowe potrafi zaszkodzić drapieżnym ptakom, dlatego jak już musi być wieprzowina, to lepiej podroby: wątroba, serca, płucka etc. Generalnie wieprzowina jako pożywienie jest zbyt toksyczna i zbyt tłusta dla skrzydlatych drapieżników.
(http://www.birdwatching.pl/wiadomosci/24/art/363)

Jak widać, sprawa nie jest ostatecznie aż tak straszna, nie rozmawiamy o końcu świata. W świetle uzupełnionej wiedzy, podtrzymuję, że bez względu na stopień rzeczywistej czy domniemanej szkodliwości, zamieniam zanętę na "dzikie mięso". Sokolnicy karmią tłuczonymi skrzydełkami kurczęcimi i jednodniowymi pisklętami. Nie pisali skąd je biorą, może nie z ferm. Tak czy siak, dziczyzna jest najlepsza. :)

Dla rozluźnienia lekko nieciekawej atmosfery, kilka blisko-fotek bez czatowni i innych takich. :)

Każda ideologia ma swojego Patrona, zatem ten post dedykuję "emm", autorce kulki, która zamieniła się w lawinę! Emm pozdrawiam Cię, przepraszam po czasie za niezrozumienie Twojego przekazu, byłem wtedy na "niższym lewelu" - DZIĘKUJĘ!