Kwadrans magiczny!

Tym razem nie włożyłem specjalnego wysiłku w dotarcie do bohaterów zdjęć.
W zasadzie żadnego wysiłku, przyznaję bez tortur, presji i innych technik uznanych za nieetyczne.
Wyszedłem po prostu z domu, zakręciłem się na odcinku stu metrów i takie rzeczy się wydarzają u mnie dosłownie w ciągu kwadransa.
Takie miasto, taka okolica!
Przyroda i to całkiem atrakcyjna, jest bardzo blisko nas.
Taki wyrwany z rzeczywistości kwadrans zwieńczony zdjęciami, naprawdę ładuje akumulatory.
Głęboko odprężająca sprawa. Polecam tę zabawę.

Zające wygrzewały się w słońcu na polance przed oknami. Podchodziłem je jak struś stąpający po jajkach (?!?). Szczęśliwie były w jakimś letargu i nie zareagowały histerycznie. Wytrzymały mnie do końca!

Koniec jednak nieuchronnie nastąpił, na szczęście zgodnie ze swoją naturą, czyli ... na końcu! ;)

 Jak widzicie odbiegały niezbyt spiesznie, ot po prostu taka relokacja, a w zasadzie replacement :)

Za chwilę spotkałem starego znajomego. Ale się zdziwił!!!
Najwyraźniej nie podzielał mojego entuzjazmu i miną bynajmniej nie potwierdził naszej zażyłej znajomości :)))

Madame Makolągwowa, tym razem przez uchylone okno, bo byłem już przygotowany na jej wizytę.
Makolągwy to łuszczaki, ale w porze lęgowej z uwielbieniem pobierają też owady. Państwo Makolągwowie zrobili sobie z moich tui typowe czatownie. Są tu codziennie.

Poniżej dokumentacja z ich odwiedzin tylko w tym momencie:

 Samiczka z budulcem na prace remontowo-budowlane.

 Tudzież ...

Pamiętacie może lwa, który identycznie trzyma łapę na tajemniczej kuli, pilnując wrót Zakazanego Miasta w Pekinie?
On trzyma łapę na kuli, która pokryta jest symboliką, o której napiszę oddzielny post, bo temat długaśny i mocno wciągający. Poza tego samca makolągwy mnie zdumiała - ileż w niej dumy i pychy! :)

 W pełnej krasie i w pełnym słońcu!

Ta Pani nie chciała współpracować :)

A kilka metrów dalej ... gołąb grzywacz.

 sama rozkosz tak się podrapać :))) Obawiałem się, że spadnie z gałęzi, tak my było dobrze! ;)

Mazurków u nas Ci dostatek ale i tego jednego chętnie pokażemy.

 A to moja podopieczna, sikora modra, która korzysta z budki lęgowej, którą przytwierdziłem do dębu. Ponieważ to gałązka bardzo blisko budki, nie chciałem bliżej podchodzić.

 wygibas dogrzbietny i ...

... wygibas dobrzuszny!

 Nie mogło zabraknąć mojej rozrabiary :) Zawsze mnie pilnuje i dba o to, by cała okolica wiedziała, że wylazłem ... też ją lubię! ;)

 Są wszędzie, ale aura młodych listków jakoś mi się :)

Sory, kos usiadł w takim cieniu, że lepsze zdjęcie nie wchodziło w grę, a postanowiłem, że pokaże tylko tyle ile uda mi się sfotografować w kwadrans! Ani minuty dłużej!
A co! Zasady jakieś trzeba mieć :))))

I kiedy myślałem, że to koniec, szanowny Pan kopciuszek zaszczycił mnie swoją obecnością w ostatniej chwili. Ucieszyłem się, bo są z nami od dziesięciu lat i szkoda byłoby gdybym go nie pokazał.

I tak nie pokazałem ptaków, które nas tu również zachwycają, kawek, krogulców, myszołowa, jastrzębia, kwiczołów, srok, trznadli, wron, dzięcioła średniego i dużego, gawronów, kaczek, kruków i naprawdę wielu innych gatunków. Ale kwadrans to kwadrans! No! ;)

Jak widać, aby cieszyć się kontaktem z przyrodą, nie trzeba wielkich wypraw, maskujących strojów i przygotowań. Wystarczy otworzyć oczy :)

Aaaaa , żeby był dowód, że to miacho!