wymiar surrealistyczny ...

Piątkowe popołudnie. Można było iść do klubu, na starówę, do kumpla, na spacer, a przy całkowitej utracie stylu i dobrego smaku np. do Galerii na tzw. "lansik". Ja jak pewnie się domyślacie, nie posiadam instynktu społecznego i jako typowy leśny samotnik, nie wpadam na takie pomysły jak chadzanie po sklepach.
Przynajmniej sam na nie nie wpadam, choć indagowany żoną i owszem, średnio dwa razy w roku "mniętknę".
Dziś jednak nie było mowy o innej wersji niż teren, ponieważ fajne było niebo i całkiem sympatyczne światła.
Żałuję się nieudania do kumpla, (Mariusz wybacz ;) ) bo kusił przysmakami ale dziś ... zew! Musiałem iść w las, jak stary ogar.

Przy leśnej drodze kwitł jeden ze wskaźników "młodej wiosny" i symbol tej pory roku - wawrzynek wilczełyko.
Bardzo trujący, piękny, a do 2014 roku był w Polsce objęty ścisłą ochroną. W USA uznany za roślinę inwazyjną. Tak to już jest, tu kochają, tam nienawidzą. Jak ze wszystkim, jak ze wszystkim :)

Jakby co, kolejny raz potwierdzam, że są.

Warmia zarówno dziś, jak i każdego innego dnia, była piękna, przykryta bardzo malarskim niebem.

 Lubię nasze, typowe dla Warmii pofałdowania terenu. A tam lubię - uwielbiam!


Poniżej kilka kadrów bogatego dziś nieba, ozdobionego parą żurawi.

 Bardzo mi się spodobała tekstura i kolorystyka tego kawałka ziemi. Żurawie idealnie zlewały się z tym tłem. Jakby liczyły na to, że ich nie widać, ponieważ nie spłoszyły się.

Smaczki, przysmaczki.

 Zrobiło się ciemnawo. Nawet coś pokropiło.

 zdjęcie z odrobiną nostalgii, p.t. "dokąd idziesz ... KOCHANIE?!?"
Krzywizna pola, znikoma ilość koloru i te abstrakcyjne ptaki, stworzyły w moim odczuciu jakiś surrealistyczny wymiar.

I w dordze porotnej "mój" niemal codziennie mijany Bartąg. Podobno ma zostać "wchłonięty" administracyjnie do Olsztyna. Szkoda.