Atak dzika na dzień dobry!

To nie był normalny dzień i nie było to normalne wyjście do lasu.
W pierwszej chwili zauważyłem lochy z młodymi w miejscu, w którym zrobienie dobrego zdjęcia nie wchodziło w grę.

Na dowód tego wykonałem co mogłem, czyli nie wiadomo co.
Jakiś czarny kołtun uwikłany w chabaziach po uszy i tyle.
Dziki szły jednak w moją stronę, więc usiadłem na ziemi i czekam.
Pierwsza locha wystawiła pysk w przewidzianym miejscu i już miałem nacisnąć na migawkę gdy dostała wiatr, który zakręcił - typowe na skrajach lasu.
Do sesji nie doszło.
Jestem uparty, postanowiłem je podejść.
Po raz kolejny udało mi się zgadnąć gdzie wyjdą, a było to ok. 800 metrów dalej.
Niestety źle obliczyłem tempo ich przemarszu. Dosłownie wszedłem prosto na nie.
Początkowo przestraszone lochy wskoczyły na skarpę, jednak pasiaki zostały tam gdzie je zastałem.
Znalazłem się między matkami, a ich dziećmi. Nie po raz pierwszy ale po raz pierwszy locha miała coś przeciw tej sytuacji.
Usłyszałem rumor w grabach na skarpie i ujrzałem spore kłębowisko sierści pędzące w moją stronę.
Dzieliły nas cztery metry, nie mogłem się nadziwić ile myśli może przelecieć człowiekowi przez głowę w tak krótkiej chwili.
Przede wszystkim przypomniałem sobie wszystkie teorie co robić gdy dzik szarżuje na ciebie.
Najbardziej głupia w zderzeniu z rzeczywistością wydała mi się teoria uskoczenia w ostatniej chwili.
Otóż locha szarżowała "zamiatając" pyskiem na lewo i prawo, a rozpiętość wahnięć przekraczała 1,5 metra! No way! Jaki uskok, w którym momencie i w którą stronę?!?
Wydałem głośne kszszsz kszszsz i rozpostarłem ramiona by zwiększyć swoją i tak nie małą objętość.
To zrobiłoby wrażenie chyba nawet na słoniu więc locha zatrzymała atak ... 30 cm przed piszczelami ... moimi w dodatku piszczelami.
Odbiła w lewo i niestety uderzyła w siatkę grodzenia uprawy!
Gdyby nie ta cholerna zasieka, pobiegłaby dalej ale rozjuszona i przerażona sytuacją i wymuszonym przedłużającym się moim towarzystwem, ponownie ruszyła na mnie.
Tym razem miałem powiedzmy 0,5 sekundy więcej czasu, odskoczyłem krok w tył, locha w tempie światła przebiegła metr od moich już raz ocalałych nóg i szerokim łukiem pogalopowała w stronę młodnika.
Żeby było jasne, do końca starałem się zrobić jej zdjęcie ale jak się domyślacie przyłożenie aparatu do oka nie wchodziło w grę, więc na czuja, niejako z biodra, wykonałem co mogłem.

Efekt ...

Ta ciemna plama w prawym górnym rogu to odbiegająca locha - pełny kadr!

Noooo, pomyślałem, niezły początek, aż jestem ciekaw co będzie dalej, tym bardziej, że druga locha nieprzerwanie sapała i fukała na skarpie, czyli jakieś 8 metrów ode mnie.
Ta na szczęście nie zdecydowała się na dołączenie do koleżanki-furiatki i gdy pasiaki dotarły do niej, odeszła.
Starałem się ją jeszcze podejść ale spiesznie odeszła do gęstej, liściastej części lasu.

Po tej przygodzie wykonałem sporo fajnych zdjęć, które nie zmieściły się w tej opowieści, opublikuję je w czwartek.
Teraz jednak pokażę przepiękne spotkanie z kawalerami "ćpającymi" jakieś astrowate zioła.

Zobaczcie jaki "nabadziany ziołem" :))))) Takiemu to dobrze ;)

 One były na takim haju, że miałem wrażenie, iż biorę udział w czymś mocno niecodziennym :)

 Ich skupienie na zawiązkach kwiatów tej rośliny, pozwalało mi na bezkarną obserwację.

 Amok.

 He he heee - koleżka zdaje się nie bardzo wie gdzie jest :))))

I tak bez końca.


Ale część kawalerskiego stada była w lesie i szła w moją stronę.
Spodziewałem się, że prędzej czy później, jeden z nich mnie namierzy i tak się stało.

 Wtedy i moim bohaterom umysł nagle rozjaśniał.

Po chwili wszystkie już mnie namierzały.
Znalezienie mnie nie było wcale takie oczywiste, więc odeszły spokojnie pozostawiając mnie w pełnej satysfakcji.
Następnym razem jak ich nie będzie, oznaczę tę roślinę.

Wracając po jakimś czasie, ku mojemu kompletnemu już zaskoczeniu, wszedłem na wilczą norę.

Świeże tropy, w tym małe, muchy i zapach, świadczyły o tym, że jest czynna.
Wykonałem tylko to jedno zdjęcie i odszedłem najszybciej jak mogłem. Tonaż wykiprowanego piachu był niepojęty!
Ilość emocji tego dnia wystarczyłaby mi na miesiąc łażenia po lasach :)

A dzień zaczynał się tak normalnie ...