Ptacholki i ptaszynki.

Przestrzeń, w której można sycić swoją miłość do przyrody jest ogromna. Obudzony w środku nocy, pewnie wskazałbym w pierwszej kolejności drapieżniki i jelenie ale ptaki ... ptaki są zawsze w pierwszej trójce moich pasji.
O bezwarunkowej i bezgranicznej fascynacji krukami pewnie przekonali się Ci, którzy byli na moich prelekcjach na ich temat.
Sporym zaskoczeniem okazał się dla mnie ogrom satysfakcji jaką odczułem ostatnio fotografując motyle w locie.
Często "popadam w obłęd makrofotografii", więc możliwości jest wiele.
Moje zamiłowanie do ptaków jest często kłopotliwe, bowiem podchodząc dzika czy jelenia nie umiem odpuścić jakiemuś maleństwu siedzącemu na gałązce.
Kończy się to zwykle przedwczesnym zakończeniem sesji z planowanym większym bohaterem :)

Dziś pokażę kilkanaście takich odsłon, które powstały jako wartość dodana do podchodu za jeleniami i dzikami właśnie.

 Młodziutki rudzik. Las jest teraz pełen młodzieżówki, która zbiera swoje pierwsze doświadczenia.

 Rudzikom akurat nie można odmówić ani ciekawości ani odwagi, ponieważ dorosłe ptaki podlatują tak samo blisko.

 Tego strzyżyka (po mysikróliku i zniczku, kolejny najmniejszy ptak Europy) zauważyłem w takiej właśnie sytuacji.

 Darł się po swojemu tak donośnie, że odnalezienie go w gąszczu igliwia nie było najmniejszym problemem.

 Ta otulina zieloności fajnie się sfotografowała.

 Jak to strzyżyk - za długo miejsca nie zagrzeje. Przeskoczył swoim zwyczajem kilka "pięterek" wyżej i kontynuował foniczne znaczenie terenu.

Są arcyciekawym gatunkiem - polecam zapoznanie się z jego charakterystyką.

Gdy jesteście pewni, że powietrze stoi w miejscu, wystarczy podejść do tego fraktalowego arcydzieła i przekonać się, że jednak nie :)

 Tuż przed skokiem :)

 Bardzo mi się spodobała ta scenografia.

 Wydłubana z ciemności świerkowej drągowiny. Tam zawsze brakuje światła.

Kiedy zauważycie, że kawałek kory nagle ruszył z miejsca i wędruje z taką samą swobodą w górę jak w dół, to niechybnie oglądacie pełzacza leśnego. Pełzacz ogrodowy, kowalik i pełzacz leśny wyczerpują liczbę rodzimych gatunków potrafiących chodzić po drzewie głową do dołu.
Sztywne pióra ogona (sterówki) podobnie jak u dzięciołów stanowią silne narzędzie podporowe.
To kontroparcie do kończyn zakończonych ostrymi jak szpilka pazurkami.

Pozdrawiam Was serdecznie do następnego spotkania z małymi i większymi tajemnicami przyrody :)