myszołowy dwa i ...

Po wczorajszej bliższej znajomości z maszyną tnącą, wstałem dziś niezbyt nastrojony. Od wczoraj nie podjąłem decyzji dotyczącej terenu, który odwiedzę. Nie miałem planu. Myślałem, że może zbuduję nową czatownię, może pójdę za jeleniami ... nie miałem pojęcia. Ostatecznie połączyłem kilka opcji. O świcie poszedłem za jeleniami, a o ósmej zasiadłem w czatowni. Wczorajszej, czyli "bliskoharveserowej" czatowni. A co tam, uznałem, że trzeba miejscu dać szansę. Porobiłem "świtowe" jelenie (to będzie post środowy) i hajda do szałasu. Było mokro. Gdy schodziłem z nachylenia i przeniosłem już ciężar ciała na wykroczną nogę, pięta oparła się o przykryty trawą mokry korzeń.
Nie wiem czy znacie to uczucie tąpnięcia, gdy miało być dobrze, a noga leci w niezaplanowaną dal. W plecaku 5 kg. zanęty! Poczułem jak z przestrzeni międzykręgowych wypadają mi kolejno dyski - wszystkie! Doliczyłem do 24, co mnie znacznie uspokoiło, bo uzyskałem dowód wprost o kompletności mojego kręgosłupa. Kręgów jest tyle co być powinno, ufff. W sekundę zrobiło mi się gorąco i to uczucie nie opuściło mnie jeszcze długo. Żartuję z tymi dyskami, ale taki uślizg wykrocznej przy schodzeniu nie jest fajnym uczuciem. Dotarłem na miejsce.
Miałem poważny plan, by przenieść wizjer czatowni w lewą stronę. Dzięki temu w drugim planie miałbym drzewa. Nie zdążyłem! Myszak usiadł dosłownie natychmiast. Byłem w szoku, bo draople raczej nie bywają aktywne z samego rana. Do tego mgła i przelotny opad ... wszytko na opak!

Kryjówkę mam perfekcyjną, więc mimo panujących ciemności, zaczynam od portretu, a co.
W jego oku odbijają się korony świerków. Pod tym środkowym siedzę ukryty i cieszę się chwilą.

Przyznacie, są piękne!

A te szponiska! Zwracam przy okazji uwagę, że on, ten myszak, za moment oberwie kroplą deszczu w głowę! ;)

Tu otrzepał się z deszczówki.

Po czym próbował porwać ochłap i odlecieć.

Mogłem do woli się "napatrywać" wszelkim pozom i minom. Od przodu ...

 ... od tyłu ...

 z ukosa,

 z wbitym we mnie wzrokiem,

 i z boku. Tu taki, wydaje mi się typowo drapolski profil :)

 Niezwykle dynamiczny start! Później wyjaśnię skąd ta panika!

A tu dziwnie, zwykle korpus wychodzi ostro, a skrzydła są ruszone, tym razem wyszło odwrotnie, taki już widać dzień, nic nie przebiegało normalnie.

Najlepsze w tym wszystkim okazały się moje "psióły" sójki. Nic, a nic nie robiły sobie z obecności drapieżnika.

Ale tylko do czasu! Gdy pojawił się drugi, teren należał niepodzielnie do nich.

Tak gwałtownie szarpały padlinę, że w konsekwencji co i rusz skrzydła unosiły się w górę w poszukiwaniu utraconej równowagi.

Prędzej czy później musiała mieć miejsce poniższa scena. Nie ukrywam, że mocno na to liczyłem.

Ale najtwardszym zawodnikiem uczty, okazała się kuna leśna! Pokazała się tak szybko jak zniknęła. Żałuję, ale nie zdążyłem z ostrością. Ubabrałem palucha w żywicy i nieopatrznie przeniosłem ją na spust migawki. Skleił się. Nie zadziałał jak należy. Moja wina!

To jego tak się przestraszył myszak, potem już non-stop nerwowo się rozglądał.

Odłożyłem aparat. Przez kilkanaście minut syciłem zmysły, oglądając dwa myszołowy gołym okiem. Bliższy był ode mnie 2,5 metra. On miał ucztę i ja!