perełka!

Pierwszy od jakiegoś czasu słoneczny dzień i do tego niedziela! Bogowie, raz na jakiś czas, pozwalają nam, swoim owieczkom, pocieszyć się chwilą. Rzadko bo rzadko, ale dobre i to. Nie ma co rozpieszczać podopiecznych, bo od nadmiaru dóbr świrują. Ten rok miałem wyśmienity jeżeli chodzi o obserwacje, sporo się nauczyłem, poznałem wiele nowych, kapitalnych miejsc. Chyba dla niedocenionej równowagi, dziś mimo pięknej pogody, z obserwacjami było nieco krucho. Ale nie ma tego złego ... znalazłem kolejne niewiarygodne miejsce. Prześwietlony ols przyległy do dziennej ostoi jeleni. Dziś nie znając topografii nowego terenu, spłoszyłem jelenie. Niestety. Było mi przykro, ale to się więcej nie powtórzy. Już wiem, gdzie siedzą, następnym razem będę ostrożniejszy. Rekonesans niestety ma swoje prawa. Czasami utknę gdzieś między bagnami, czasami coś spłoszę. Wszystko czemuś jednak służy.

Trzy kolory ... niebieski! Dzień witałem już w lesie. Było przeuroczo.

Z każdą minutą nasycenie i jasność barw, zmieniały się.

Silny wiatr czesał trawy, a podnoszące się słońce, optymizmem malowało drzewa.

Typowe o tej porze roku kontrasty, długie cienie i ostry kąt padania światła. Rano w lesie, mimo świecącego już słońca, bez ISO na poziomie 1000 nie ma czego szukać. Nisko pracujące Słońce nie rozświetla wnętrza Puszczy.

Dopiero gdzieś na granicy biotopów, przy bagiennym olsie, dociera nieco więcej światła.
Ale ciągle szału nie ma.

Cudowny teren, tu będzie się działo! Będę musiał być ostrożny, bo to typowe kleszczowisko!

Te "fluo-mchy" zawsze mi się podobały.

Natłukłem dziś wiele kilometrów po trudnym i nowym terenie. Wielka satysfakcja, ponieważ potencjał znalezionych miejsc jest ogromny, a pewna ukryta niewielka polanka budzi moje niesamowite nadzieje. Po drodze do niej mijam rozliczne babrzyska i wodopoje, Niepojęte, że nie odkryłem tego wcześniej. Tym bardziej, że w tej okolicy kręciłem się od lat!

Szkoda, że zdjęcie tego nie oddało, ale ta strojna sarna stoi u podnóża niezwykle stromego stoku. Stałem naprawdę wysoko nad nią. Optyka wszystko spłaszczyła. No cóż. Ta sarna i tak jest perełką dzisiejszego wyjścia. Późnojesienny las jest tylko dla wytrwałych. Nie rozpieszcza nadmiarem obserwacji. Przypominam Wszystkim o ostrożności - trwa huczka dzików, odyńce są nabuzowane testosteronem. Nie zaszkodzi zwiększyć nieco czujność.